Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

Palmzondag

mc 14,1-15.47
 
Vandaag begint de Goede Week, de week waarin we het lijden en sterven van Jezus herinneren.  Ze wordt ook de Heilige Week genoemd in andere talen, omdat het de week is dat de Heer in het centrum staat. 

Vandaag hebben we heel het lijdensverhaal van Jezus gelezen.  En tijdens de volgende week zullen die verschillende dagen beleefd worden door alle christenen wereldwijd:

Witte donderdag: waarop Jezus de voeten van zijn leerlingen wast en met hen aan tafel gaat voor het laatste avondmaal.

Goede Vrijdag: waarop Jezus verraden wordt door Judas, verloochend wordt door Petrus, waarop alle leerlingen wegvluchten en Jezus alleen gekruisigd wordt. 

Stille zaterdag: de stilte van de steen die voor het graf van Jezus is gerold.  De stilte van de dood en de stilte van de leerlingen die Hem verraden hebben. 

Maar daar eindigt het niet.  Stille zaterdag, de stilte van de nacht, gaat over in het licht van Pasen.  De dood heeft niet het laatste woord.  Jezus leeft!

Vandaag vieren we Palmzondag.  Jezus is in de stad binnengekomen als een koning.  De mensen lijken hem te herkennen als een koning, want ze doen wat gebruikelijk was als een koning in de stad kwam: ze legden hun mantels op de grond, zodat de koning er kon overlopen.  Ook plukten ze palmtakken van de bomen en legden ze die op de grond.

 
En ze roepen: Hosanna!  Wat in het Hebreeuws: Help ons!  betekent.

De mensen zijn blij.  Hun redder is aangekomen in de stad!  Jezus, die hen komt bevrijden van de slavernij en die hen deel maakt van een menselijk en solidair leven.  Een nederig en zacht man komt binnen in de stad, geen machtig krachtig heerser.

Maar zes dagen later roepen diezelfde mensen: Kruisig hem!  Jezus wordt als koning binnengehaald in de stad, maar de enige kroon die hij opgezet krijgt, is een gemaakt van doornen. 

Die palmtakken van de olijfbomen die nu op de grond worden gelegd, zijn van dezelfde bomen als in de olijfgaard, wanneer Jezus bidt tot God opdat dit lijden aan hem voorbij zou mogen gaan. 

Maar Jezus vlucht niet.  Hij neemt het kruis op en gaat de berg Golgotha op.  Zijn dood lijkt een nederlaag.  Maar dat is het niet.  Het is de overwinning op de dood.  Alleen God kon zo sterven: zichzelf zo helemaal vergeten om zich zo volledig aan de anderen te geven. 

En het is een ongelovige militair die dat als eerste begrijpt.  De honderdman die Jezus mee gekruisigd had, zegt na Jezus’dood: Werkelijk, deze mens was Gods Zoon.’

Wie begrijpt Jezus eigenlijk?  Het zijn de kinderen die Jezus het beste begrijpen.  Het zijn de kinderen die Jezus in Jeruzalem ontvangen als een koning.  Jezus heeft het zelf gezegd: als jullie niet worden als kinderen, kunnen jullie het Koninkrijk van God niet binnengaan.

Dat gebeurt er met Petrus, wanneer hij weent als een klein kind omdat hij Jezus verloochend heeft.  Dan begint Petrus het te begrijpen. 

Wij zijn vaak zoals Petrus.  Wanneer Jezus aan Petrus toevertrouwd dat hij zal lijden en sterven, zegt Petrus moedig: Al zou ik met u moeten sterven, ik zal u nooit verloochenen.’

Petrus denkt goed te zijn, maar hij valt in slaap wanneer Jezus hem vraagt om wakker te blijven en te waken.  Hij slaapt en laat Jezus alleen.

Petrus kan niet bidden, zijn hart is vol van zichzelf.  Hij wil zichzelf redden.  Petrus schaamt zich voor die zwakke Jezus die zichzelf niet verdedigt. 

In deze Goede Week moeten wij zoals Petrus inzien dat we maar kleine mensen zijn, dat we niet zo groot en sterk zijn als we zelf vaak denken.  We moeten ervoor kiezen om niet te vluchten en dicht bij Jezus te blijven. 

De olijftak die we in onze hand dragen, is een teken van vrede.  Laten we deze vrede altijd uitdragen en ervoor bidden.  Deze palmtak herinnert ons eraan hoezeer God ons liefheeft.  Laten we hem in ons huis ophangen zodat we er een heel jaar aan herinnerd worden.  De liefde overwint op het kwade.  Laten ook wij mensen van vrede zijn.  Laten wij dicht bij Jezus zijn in deze week, zijn lijden herdenken en samen met Hem opgaan naar Zijn Pasen.