Joh 12, 20-33
Beste vrienden,
Wij willen Jezus zien.
Dat was de vraag van enkele Grieken die naar Jeruzalem waren gegaan om het
feest van Pasen te vieren. Wij willen
die Meester spreken, die spreekt zoals niemand ooit gesproken heeft. Wij willen die barmhartige man zien die alles
uitlegt, die de anderen tegemoet gaat, die weent voor de dood van zijn vriend.
Wij willen diegene
ontmoeten die barmhartig is tegenover de zondaars, die een weg van redding
opent, die niet gekomen is om te oordelen maar om de wereld te redden.
De mensen willen dicht
bij Jezus zijn. Maar Jezus legt hen uit
dat dicht bij Hem zijn ook betekent dicht bij het lijden zijn. Jezus is nooit weggelopen van pijn of lijden,
hij heeft zich er nooit van afgekeerd.
Hij heeft tegenover lijden altijd geantwoord met liefde en medelijden,
met een persoonlijke vriendschap.
Onze wereld heeft er
nood aan om Jezus te zien. Om het Goede
te zien. Want zo vaak zien we alleen
maar het lijden. Vorige week zondag in
Brussel zagen we het goede in de Together in Peace mars. Door de straten van Brussel liepen mensen van
alle geloof en overtuiging naast elkaar, vredevol, respectvol, hoopvol.
Een joodse rabbijn liep hand in hand met een islamitische imam en een christelijke bisschop. Dat sterke beeld van vriendschap en respect is vanuit Brussel de wereld rondgegaan. Het heeft de harten van veel mensen verwarmd en het heeft getoond dat het goede zal overwinnen op het kwade.
Een joodse rabbijn liep hand in hand met een islamitische imam en een christelijke bisschop. Dat sterke beeld van vriendschap en respect is vanuit Brussel de wereld rondgegaan. Het heeft de harten van veel mensen verwarmd en het heeft getoond dat het goede zal overwinnen op het kwade.
Als een graankorrel
niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij
sterft draagt hij veel vrucht. Dat zegt
Jezus aan zijn leerlingen. Voor Jezus
was het niet voldoende om enkel in de wereld te komen, hij wou heel zijn leven
geven voor de mensen, tot in het laatste moment, tot de dood toe.
Jezus wou niet sterven, meer nog hij had schrik om te sterven. In de brief aan de Hebreeën lezen we: Christus heeft tijdens zijn leven op aarde onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden tot hem die hem kon redden van de dood, en werd verhoord vanwege zijn diep ontzag voor God.
Dat is het grote
mysterie van het kruis, de gehoorzaamheid van Jezus aan het evangelie, tot aan de
dood. Die liefde voor de mensen die voor
Jezus meer waard was dan zijn eigen leven.
Jezus is niet in de
wereld gekomen om alleen te blijven, maar juist om ‘veel vruchten te dragen’. En hij legt de weg uit langs waar we vruchten
zullen dragen: Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn
leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven.
Dat lijken harde
woorden. Vindt Jezus dan dat wij ons
leven moeten haten? Wij begrijpen vaak
de woorden van het evangelie niet, we vinden het maar harde taal. Maar Jezus bedoelt dat we de anderen liever
moeten zien dan onszelf, het leven van de anderen meer waard achten dan ons
eigen leven. Alleen zo kunnen we in
zijn voetsporen treden.
Deze week herinneren we in deze kerk op dinsdagavond de martelaren van deze tijd. Een martelaar is iemand die gestorven is omwille van zijn geloof. We zullen hier vele verhalen horen van mensen die in moeilijke omstandigheden ervoor gekozen hebben om Jezus te volgen, om hun leven niet te willen redden door te vluchten maar om het te geven aan anderen zodat het vrucht kan voortdragen.
Bidden wij voor al deze mensen. En bidden wij vandaag ook in het bijzonder voor de kleine Abish. Abish is een jongen van 10 jaar, die leefde in Lahore, een stad in Pakistan.
Vorige week ging Abish zoals elke zondag naar de kerk, zoals wij hier nu samen zijn. Voor het de kerk binnenging, speelde hij nog even op het pleintje naast de kerk. Toen kwam er een terrorist aan de kerk, die een bom op zijn lichaam droeg. De islamitische bewaker van de kerk wilde de terrorist niet binnenlaten en de terrorist heeft zich dan laten ontploffen aan de ingang van de kerk.
Deze week herinneren we in deze kerk op dinsdagavond de martelaren van deze tijd. Een martelaar is iemand die gestorven is omwille van zijn geloof. We zullen hier vele verhalen horen van mensen die in moeilijke omstandigheden ervoor gekozen hebben om Jezus te volgen, om hun leven niet te willen redden door te vluchten maar om het te geven aan anderen zodat het vrucht kan voortdragen.
Bidden wij voor al deze mensen. En bidden wij vandaag ook in het bijzonder voor de kleine Abish. Abish is een jongen van 10 jaar, die leefde in Lahore, een stad in Pakistan.
Vorige week ging Abish zoals elke zondag naar de kerk, zoals wij hier nu samen zijn. Voor het de kerk binnenging, speelde hij nog even op het pleintje naast de kerk. Toen kwam er een terrorist aan de kerk, die een bom op zijn lichaam droeg. De islamitische bewaker van de kerk wilde de terrorist niet binnenlaten en de terrorist heeft zich dan laten ontploffen aan de ingang van de kerk.
Verschillende mensen
zijn gestorven bij de explosie, zo ook onze kleine vriend Abish.
Sinds jaren ging Abish naar de school van vrede. Hij leerde er lezen en schrijven, maar hij leerde er vooral ook de vrienschap van Jezus die de armen en kleinen in het midden van de gemeenschap zet.
Sinds jaren ging Abish naar de school van vrede. Hij leerde er lezen en schrijven, maar hij leerde er vooral ook de vrienschap van Jezus die de armen en kleinen in het midden van de gemeenschap zet.
Abish is een slachtoffer van het terrorisme, van de slechtheid die mensen elkaar kunnen aandoen; bidden wij dan dat er snel een einde mag komen aan de vervolging van de christenen. Bidden wij voor verzoening en dialoog tussen alle mensen, van welk geloof of overtuiging ook.
Bidden wij voor het einde van alle geweld en oorlog. Voor alle kinderen die te vroeg sterven.
Bidden wij voor
onszelf, dat wij in deze Vasten, meer op Jezus zouden gelijken, beter zouden
luisteren naar Zijn Woord en er meer naar zouden leven.