Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

zondag 22 maart 2014

Jer 31, 31-34
Joh 12, 20-33

Beste vrienden,

Wij willen Jezus zien. Dat was de vraag van enkele Grieken die naar Jeruzalem waren gegaan om het feest van Pasen te vieren.  Wij willen die Meester spreken, die spreekt zoals niemand ooit gesproken heeft.  Wij willen die barmhartige man zien die alles uitlegt, die de anderen tegemoet gaat, die weent voor de dood van zijn vriend.

Wij willen diegene ontmoeten die barmhartig is tegenover de zondaars, die een weg van redding opent, die niet gekomen is om te oordelen maar om de wereld te redden. 

De mensen willen dicht bij Jezus zijn.  Maar Jezus legt hen uit dat dicht bij Hem zijn ook betekent dicht bij het lijden zijn.  Jezus is nooit weggelopen van pijn of lijden, hij heeft zich er nooit van afgekeerd.  Hij heeft tegenover lijden altijd geantwoord met liefde en medelijden, met een persoonlijke vriendschap.
Onze wereld heeft er nood aan om Jezus te zien.  Om het Goede te zien.  Want zo vaak zien we alleen maar het lijden.  Vorige week zondag in Brussel zagen we het goede in de Together in Peace mars.  Door de straten van Brussel liepen mensen van alle geloof en overtuiging naast elkaar, vredevol, respectvol, hoopvol.

Een joodse rabbijn liep hand in hand met een islamitische imam en een christelijke bisschop.  Dat sterke beeld van vriendschap en respect is vanuit Brussel de wereld rondgegaan.  Het heeft de harten van veel mensen verwarmd en het heeft getoond dat het goede zal overwinnen op het kwade. 

Als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht.  Dat zegt Jezus aan zijn leerlingen.   Voor Jezus was het niet voldoende om enkel in de wereld te komen, hij wou heel zijn leven geven voor de mensen, tot in het laatste moment, tot de dood toe. 

Jezus wou niet sterven, meer nog hij had schrik om te sterven.  In de brief aan de Hebreeën lezen we:
Christus heeft tijdens zijn leven op aarde onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden tot hem die hem kon redden van de dood, en werd verhoord vanwege zijn diep ontzag voor God.

Dat is het grote mysterie van het kruis, de gehoorzaamheid van Jezus aan het evangelie, tot aan de dood.  Die liefde voor de mensen die voor Jezus meer waard was dan zijn eigen leven.

Jezus is niet in de wereld gekomen om alleen te blijven, maar juist om ‘veel vruchten te dragen’.  En hij legt de weg uit langs waar we vruchten zullen dragen:  Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven.

Dat lijken harde woorden.  Vindt Jezus dan dat wij ons leven moeten haten?  Wij begrijpen vaak de woorden van het evangelie niet, we vinden het maar harde taal.  Maar Jezus bedoelt dat we de anderen liever moeten zien dan onszelf, het leven van de anderen meer waard achten dan ons eigen leven.   Alleen zo kunnen we in zijn voetsporen treden. 

Deze week herinneren we in deze kerk op dinsdagavond de martelaren van deze tijd.  Een martelaar is iemand die gestorven is omwille van zijn geloof.  We zullen hier vele verhalen horen van mensen die in moeilijke omstandigheden ervoor gekozen hebben om Jezus te volgen, om hun leven niet te willen redden door te vluchten maar om het te geven aan anderen zodat het vrucht kan voortdragen. 

Bidden wij voor al deze mensen.  En bidden wij vandaag ook in het bijzonder voor de kleine Abish.  Abish is een jongen van 10 jaar, die leefde in Lahore, een stad in Pakistan. 

Vorige week ging Abish zoals elke zondag naar de kerk, zoals wij hier nu samen zijn.  Voor het de kerk binnenging, speelde hij nog even op het pleintje naast de kerk.  Toen kwam er een terrorist aan de kerk, die een bom op zijn lichaam droeg.  De islamitische bewaker van de kerk wilde de terrorist niet binnenlaten en de terrorist heeft zich dan laten ontploffen aan de ingang van de kerk. 

Verschillende mensen zijn gestorven bij de explosie, zo ook onze kleine vriend Abish.

Sinds jaren ging Abish naar de school van vrede.  Hij leerde er lezen en schrijven, maar hij leerde er vooral ook de vrienschap van Jezus die de armen en kleinen in het midden van de gemeenschap zet. 

Abish is een slachtoffer van het terrorisme, van de slechtheid die mensen elkaar kunnen aandoen;  bidden wij dan dat er snel een einde mag komen aan de vervolging van de christenen.  Bidden wij voor verzoening en dialoog tussen alle mensen, van welk geloof of overtuiging ook. 

Bidden wij voor het einde van alle geweld en oorlog.  Voor alle kinderen die te vroeg sterven. 

Bidden wij voor onszelf, dat wij in deze Vasten, meer op Jezus zouden gelijken, beter zouden luisteren naar Zijn Woord en er meer naar zouden leven.