zondag 2 november 2014

Jes. 25, 6.7-9
Mt 25, 31-46

 

Beste vrienden,

Het evangelie zegt ons dat de Heer degenen van wie hij houdt niet in de steek laat, hij laat hen niet alleen, ook niet als ze gestorven zijn. 

Hij neemt hen op in zijn eeuwige liefde.  Daarom weten wij dat de dood niet het laatste woord heeft, daarom geloven wij dat er een nieuw leven komt en dat we degenen die we nu moeten missen en waar we veel verdriet over hebben, dat we die zullen terugzien. 

Het evangelie belooft ons dat het leven niet eindigt met de dood.  De namen van degenen die wij graag zien en die door de dood van ons gescheiden zijn, eindigen niet in de grote leegte van de dood. 

Het is betekenisvol dat deze twee feesten samenvallen: het feest van Allerheiligen en het feest van Allerzielen.  Gisteren vierden we het feest van alle heiligen.  De heiligen zijn geen superhelden.  Nee, het zijn gewone mensen, die met heel hun leven getuigen zijn geweest van de liefde van God.  Het zijn mensen die er niet voor gekozen hebben om hun eigen leven te redden, maar ze zijn juist bereid geweest hun leven te verliezen om tot het uiterste te getuigen van de liefde van God voor alle mensen en vooral voor de zwakken.  Zo zijn ze met heel hun leven een voorbeeld voor ons.

De dood heeft niet het laatste woord.  Maar dat wil niet zeggen dat we geen verdriet voelen.  Natuurlijk doet het ons pijn om afscheid te nemen van mensen die we heel graag zien, natuurlijk missen we degenen die gestorven zijn.  Wij voelen de droefheid om gescheiden te zijn van hen. 

Maar door de verrijzenis van Jezus heeft de dood niet meer het laatste woord, ook als mensen nog altijd sterven.  Door de verrijzenis weten we dat we een gemeenschappelijke toekomst hebben, daar waar geen pijn meer zal zijn.  Want de dingen van vroeger zullen voorbij zijn, zegt het evangelie. 

Jezus spreekt in het evangelie over die nieuwe wereld, waar wij allemaal eens zullen komen.  Hij zegt dat de Mensenzoon, Jezus zelf dus,   omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen, zal hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon.

En allen zullen wij geoordeeld worden.  Niet over hoe goed we waren, niet over hoe goed we konden tennissen, of voetballen, zingen of dansen.  Nee, we zullen geoordeeld worden over wat we voor de armen en de zwakken hebben gedaan.  Jezus legt het heel duidelijk uit: wat jullie voor de minsten van de mijnen hebben gedaan, hebben jullie voor mij gedaan. 

Maar ook, wat jullie NIET hebben gedaan voor de minsten van de mijnen, hebben jullie ook NIET voor mij gedaan.  Wij hebben als christenen de keuze, de vrijheid.  Jezus zegt niet wat wij moeten doen, hoeveel wij moeten doen voor iemand anders.  Het is de vrijheid zoals die van Zacheüs, die zelf kiest hoeveel hij teruggeeft nadat hij Jezus ontmoet heeft. Wij hebben de vrijheid om zelf te kiezen, maar we mogen niet vergeten dat wat we doen of niet doen, belangrijk is. 

We mogen de kleine gebaren die we stellen of niet stellen niet onderschatten.  Wij denken vaak: wat verandert het aan de wereldvrede, als ik nu hier vriendschap sluit met die andere of niet.  Maakt dat eigenlijk wel een verschil? 

Jezus maakt ons duidelijk dat elk klein ding dat we doen belangrijk is.  Want we doen het voor Hem.

Deze dagen herdenken we al wie gestorven is.  En het is een mooie traditie om bloemen te gaan zetten aan de graven en hen zo te herinneren en te eren.  Maar evenzeer herdenken we hen door naar de kerk te komen.  Vroeger werden de doden in de kerk of er vlakbij begraven. 

Het is mooi om te denken dat zij dicht bij ons zijn, in ons hart, in onze gedachten. 

Bidden wij dan voor al wie gestorven is, bidden wij dankbaar om het leven dat zij geleid hebben.  Bidden wij voor al wie sterft in oorlog of in armoede.

Danken wij de Heer voor het voorbeeld van de heiligen en bidden wij voor onszelf dat wij meer naar hun voorbeeld zouden leven.