Joh 4, 5-42
Beste vrienden,
Het evangelie toont
ons Jezus die heel veel menselijke gevoelens lijkt te hebben die wij denken te
begrijpen. Maar begrijpen we ze wel
echt? Jezus is moe, vermoeid van de
reis. Ja, moe zijn, dat kennen we! Maar
Jezus is niet moe omdat hij ver heeft moeten stappen. Jezus is vermoeid omdat hij achter ons moet
aanlopen, omdat hij zoveel al heeft uitgelegd en wij –zijn leerlingen- er nog
maar zo weinig van begrijpen. Jezus
heeft honger, maar niet naar eten. Zijn
leerlingen willen Jezus eten brengen, maar hij zegt: Mijn voedsel is: de wil doen van hem die mij gezonden heeft en zijn
werk voltooien. Maar de leerlingen begrijpen het niet en ze denken dat
iemand hem al eten is komen brengen.
Jezus heeft
dorst. Maar niet naar water. Hij heeft dorst om deze vrouw te redden, hij
heeft dorst naar haar vriendschap, zoals naar onze vriendschap.
Jezus heeft honger en
dorst naar onze vriendschap, maar zoals de Samaritaanse vrouw reageren wij vaak
negatief. Hoe kunnen wij Hem te drinken
geven? Wij zijn nog maar zo klein, wij
zijn zelfs geen sterke gelovigen…
De vraag van Jezus
haalt de muren tussen hem en de Samaritaanse vrouw neer. Eerst en vooral de vraag van een man aan een
vrouw die hij niet kende. Dat was in de
tijd van Jezus niet gewoon. Dan de vraag
van een Jood aan een Samaritaanse! De
joden hadden een spreuk die zei: het brood van de Samaritanen eten is als vlees
van honden eten.
Jezus zoekt de
vriendschap op, ook met wie veraf is.
Ook met wie niet direct vriend van hem wil zijn. Hij dringt aan. Geef me water, als je wist wie het je vroeg,
zou je het doen.
Deze vrouw leefde met
weinig hoop in haar leven. Ze had
waarschijnlijk geen gemakkelijk leven.
Er is het verhaal van de vijf mannen.
Deze vrouw had waarschijnlijk weinig vertrouwen in andere mensen, door
wat ze al had meegemaakt. Hoe kon ze nu
vertrouwen in die vreemdeling? Ze had
niet begrepen dat het God was die tot haar sprak door de persoon van die joodse
man die moe was en dorst had.
En dan spreekt Jezus
over het levend water, dat hij haar zal geven.
Maar de vrouw gelooft er niet veel van: u hebt geen emmer, en de put is diep – waar wilt u dan levend water
vandaan halen?
Ook wij geloven vaak
niet veel van de woorden van Jezus. Hoe
kan dat nu wat Jezus zegt? Wij denken
alles te begrijpen, maar we begrijpen met ons hoofd. Jezus wil ons leren te begrijpen met ons
hart.
Deze vrouw had geen
gemakkelijk leven gehad, en daarom antwoordt ze hard tegenover Jezus: ‘Hoe kunt u, als Jood, mij om drinken vragen?
Ik ben immers een Samaritaanse! En
wat later zegt ze: U kunt toch niet meer
dan Jakob, onze voorvader.
Voor deze harde vrouw hadden woorden geen waarde meer. Wat had ze te verwachten van deze vreemdeling? Jezus vraagt naar haar man en de vrouw zegt enkel: Ik heb geen man. Ze wil geen uitleg geven aan Jezus, ze vindt het zijn zaken niet. Maar Jezus legt haar haar leven uit, op een heel eenvoudige manier, zonder haar te veroordelen. Hij lacht haar niet uit, haar spreekt niet afkeurend over haar levensstijl, hij oordeelt niet.
Jezus zegt de
waarheid. Hierdoor voelt de vrouw zich
begrepen, ze voelt zich aanvaard zoals ze is en ze voelt zich voor het eerst
sinds lang geliefd. Deze vrouw is
verwonderd door de ontmoeting met Jezus en ze vertelt het aan heel veel
mensen.
Paus Johannes XXIII
vergeleek de kerk met zo’n bron waar Jezus de Samaritaanse vrouw
ontmoette. Een bron waar iedereen water
kan komen putten, ongeacht wie hij is of wat hij gedaan heeft. Een bron die levend water geeft, de
vriendschap van Jezus, die ons geen dorst meer zal doen hebben. Wij mogen dichtbij komen en onze dorst lessen
aan dit water. Het water van de liefde
en de vriendschap.
De Heer leert ieder
van ons om zelf een bron van liefde te zijn, zodat wij anderen die dorst hebben
naar vriendschap te drinken kunnen geven.
De leerlingen hebben er weer niet veel van begrepen. Ze begrijpen al niet waarom Jezus met een vrouw staat te praten en al helemaal niet met een Samaritaanse! Maar de vrouw heeft het wel begrepen en met haar veel Samaritanen.
Bidden wij dat wij
zoals de Samaritaanse vrouw met Jezus zouden spreken, bidden wij dat wij ons
hart laten raken door zijn vriendschap en dat wij een bron van levend water
mogen worden voor velen.