Zondag 13 oktober 2013

2 Kon 5, 14-17

Hierop daalde Naäman af naar de Jordaan en dompelde zich daar zevenmaal onder, zoals de godsman had gezegd. Zijn huid werd weer gezond, zo gaaf als de huid van een kind, en hij was weer rein. Toen keerde hij met zijn hele gevolg naar Elisa terug, maakte bij de godsman zijn opwachting en zei: ‘Ik wist wel dat er behalve in Israël in de hele wereld geen God is. Alstublieft, neemt u een geschenk van uw dienaar aan.’ Maar Elisa antwoordde: ‘Zo waar de Heer, in wiens dienst ik sta, leeft, ik zal niets aannemen.’ En hoe Naäman ook aandrong, Elisa bleef weigeren. Toen zei Naäman: ‘Als u werkelijk niets van uw dienaar wilt aannemen, wees dan zo goed mij twee muildierlasten aarde mee te geven. Ik verzeker u dat ik nooit meer offers zal brengen aan andere goden dan de Heer.

Lc 17, 11-19

Op weg naar Jeruzalem trok Jezus door het grensgebied van Samaria en Galilea.  Toen hij daar een dorp wilde binnengaan, kwamen hem tien mensen tegemoet die aan huidvraat leden; ze bleven op een afstand staan.  Ze verhieven hun stem en riepen: ‘Jezus, meester, heb medelijden met ons!’  Toen hij hen zag, zei hij tegen hen: ‘Ga u aan de priesters laten zien.’ Terwijl ze gingen werden ze gereinigd.  Een van hen, die zag dat hij genezen was, keerde terug en loofde God met luide stem.  Hij viel neer aan Jezus’ voeten om hem te danken. Het was een Samaritaan.  Toen zei Jezus: ‘Zijn er niet tien gereinigd? Waar zijn de negen anderen? Wilde niemand anders terugkomen om God eer te bewijzen dan alleen deze vreemdeling?’  Hij zei tegen de Samaritaan: ‘Sta op en ga. Uw geloof heeft u gered.’

Beste vrienden,

Elke week spreekt het evangelie tot het hart van de mensen in de eucharistieviering.  En deze week horen we de kracht van dit evangelie.  Jezus bevindt zich in het gebied tussen Galilea en Samaria.  Toen hij een dorp binnenging, kwamen 10 melaatsen hem tegemoet.  Melaatsen bevonden zich vaak aan de rand van het dorp, omdat ze door de mensen buiten de dorpen en steden werden gehouden.  Melaatsheid was een besmettelijke ziekte en de gezonde mensen waren bang van de zieken. 

De melaatsen bleven op een afstand van Jezus staan.  Ze roepen hem toe: ‘ Jezus, meester, heb medelijden met ons!’  Jezus ontwijkt hen niet, hij loopt niet in een boog om hen heen zoals bijna alle mensen deden.  Hij spreekt tot hen .  Ga u aan de priesters laten zien.  Hij geneest hen niet onmiddellijk ter plaatse, zoals hij op andere momenten wel heeft gedaan.  Hij raakt hen niet aan, maar hij stuurt hen naar de priesters.  Hij vraagt hen zo een teken van geloof te stellen. 

De 10 melaatsen gehoorzamen meteen en gaan op weg om de priesters te zien.  De evangelist zegt: Terwijl ze gingen werden ze gereinigd. Ze ontdekken onderweg dat ze niet langer melaats zijn.  Dit is niet zonder betekenis.  Een genezing, een mirakel is niet iets dat als bij toverslag uit de hemel komt vallen.  Het is geen hokus pokus. 

Dit eerste deel van het verhaal, de melaatsen die Jezus tegemoet komen en die hem vragen om medelijden te hebben, dit deel is het deel van de bekering.  Elke christen, elke leerling van Jezus, moet zich tot hem keren, hem Meester noemen en om medelijden vragen.  Medelijden omdat we kleine, zwakke mensen zijn die fouten maken.  Ook in de eucharistie beginnen we elke week met onze schuld te belijden en we vragen: Heer, ontferm u over ons.  Heb medelijden met ons.  Reken ons onze schulden niet aan, maar vergeef ze.

De bekering komt altijd na een roep om medelijden, zoals de schreeuw van de 10 melaatsen.  De genezing komt voort uit het feit dat we onze ziekte erkennen, onze fouten, onze nood aan hulp en bescherming en steun.
Jezus is niet als de mensen.  Wij horen vaak de schreeuw om hulp van de mensen niet.  Zoals de schreeuw van de vluchtelingen die op gevaarlijke bootjes in de Middellandse Zee hun leven wagen op zoek naar een beter leven.  Wij horen vaak hun schreeuw niet omdat we te druk bezig zijn met ons eigen leven.

Jezus hoort de schreeuw van de mensen wel.  En hij antwoordt.  Het probleem is dat wij vaak niet luisteren naar de woorden van Jezus.    We zijn verstrooid, we denken aan iets anders, we luisteren maar half.  Deze zondag wordt ons gevraagd om écht te luisteren naar het Woord van God en om er op te vertrouwen.  Zoals de 10 melaatsen, die op het woord van Jezus vertrouwden en zonder verdere uitleg op weg gingen naar de priester.

Ook onze genezing begint wanneer we luisteren naar de woorden van het evangelie en ernaar beginnen leven. 

En in het tweede deel van het evangelie horen we dat er maar één melaatse terugkomt om God eer te bewijzen.  .  Hij viel neer aan Jezus’ voeten om hem te danken.  Zo toont de evangelist ons dat er nog een tweede stap is die we moeten zetten.  Niet enkel moeten we de Heer vragen om medelijden en hulp, we moeten ook leren dankbaar te zijn.   Dankbaar om de mooie dingen die we krijgen in ons leven, dankbaar om de vriendschap, dankbaar om de liefde van onze ouders en familie, dankbaar om alle kansen en talenten. 

De tiende melaatse is niet alleen genezen van zijn melaatsheid, hij is ook gered.  Gered van de droevigheid van een leven dat enkel rond zichzelf draait.  Misschien dachten die 9 andere, allemaal joden, dat het normaal was dat ze genezen werden omdat ze tot het volk van God behoorden.  De tiende, een Samaritaan, een vreemdeling, heeft zijn genezing ervaren als een teken van genade van God.  Als een onverdiend geschenk waar hij op antwoordt met liefde en dankbaarheid.  Dit moet ook onze houding zijn. 

Danken wij de Heer dan voor het leven dat we kregen, voor de liefde van onze familie en vrienden, voor de kansen en talenten die Hij ons geeft.  Bidden wij voor meer vertrouwen op het Woord van God. 

Bidden wij ook voor alle vluchtelingen die hun leven verliezen op weg naar Europa, bidden wij voor wie achterblijft, voor wie honger en dorst heeft.

Bidden wij voor de familie en vrienden van de vermoorde Gregory, opdat zij steun bij elkaar en bij de Heer mogen vinden.