17 september 2017

Sir 27, 30- 28,7 

Mt 18, 2135

Beste vrienden,

 Petrus vraagt aan Jezus hoe vaak hij moet vergeven.  Waarschijnlijk stond hij paf van het antwoord dat Jezus gaf.  Jezus vertelt over een koning die slaven had met wie hij een schuld moest afrekenen. Een slaaf heeft een rampzalige schuld: tienduizend talenten.  Dat is omgerekend ongeveer 100 miljard euro.  Het is een symbolisch getal, om te zeggen enorm veel geld.

Het toont natuurlijk een ongelooflijk vertrouwen zonder grenzen dat deze koning stelt in zijn slaaf om hem zoveel geld toe te vertrouwen!  De vraag van de slaaf om uitstel te krijgen om zijn schuld af te betalen lijkt heel gek.  Hoe zou hij ooit in staat kunnen zijn om zo’n groot bedrag bijeen te krijgen!

Maar zijn wij zoveel anders dan die slaaf? Wij hebben ook zoveel ontvangen in ons leven, talenten, familie, vrienden, onschatbare rijkdommen.  Dit alles hebben we van God gekregen en vaak springen we er erg slordig mee om.  We dragen geen zorg voor wat ons is toevertrouwd.   We behandelen onze vrienden of familie slecht, we dragen geen zorg voor de schepping, we verspillen alsof er altijd van alles genoeg zal zijn.

Jezus herinnert ons eraan dat we allemaal schuldenaren zijn, die in schuld staan bij de Vader.  En dat het de genade, het medelijden van de vader is, dat ons telkens opnieuw een kans geeft.

Daarom is het zo belangrijk dat wij ook tegenover anderen telkens opnieuw kansen geven.  Blijven vergeven dus en niet hard reageren of snel veroordelen als iemand iets fout doet. 

De koning vertoont medelijden en scheldt de schuld kwijt.  De dienaar is waarschijnlijk ongelooflijk blij nu.  Wat een last valt van zijn schouders.   Maar hij vergeet snel!  Want als hij buitenkomt, wacht hem een andere slaaf op die aan hem een schuld heeft en die hem eveneens vraagt om uitstel. En hoe reageert onze dienaar?  Toont hij dezelfde genade als de koning hem betoond heeft?

Nee, hij reageert hard en streng.  Hoe vaak reageren ook wij hard en streng als iemand iets aan ons vraagt maar vragen we anderen wel om mild te zijn voor ons…

Deze dienaar kan iets leren van de verloren zoon uit de parabel.  Die kwam wel tot inzicht en keerde terug naar het huis van zijn vader.  Hij werd nederig en begreep dat hij zonder de Vader niets was…

Vandaag gaan wij na de viering meestappen met de herdenkingswandeling van Sant Egidio.  Een moment om stil te staan bij het kwade dat in de wereld sluipt, dat in de harten van de mensen binnensluipt en hen gruwelijke dingen doet doen. 

Bidden wij dat wij aan ons eigen hart zouden blijven werken, zodat we niet hard en gewelddadig worden maar altijd de zachte liefde van Jezus in deze wereld blijven brengen.