Lucas 2,22-40.
Beste vrienden,
Dit verhaal uit het
evangelie volgens Lucas toont Maria en Jozef die volgens de wet van Mozes met
Jezus naar de tempel gaan, veertig dagen na zijn geboorte.
Het getal 40 heeft in
de joodse, christelijke en islamitische traditie een speciale betekenis. In de
Bijbel komt het getal veertig veelvuldig voor; veertig heeft betrekking op
voorbereiding en verwachting. Maar ook op vasten en boetedoening. De zondvloed
duurde veertig dagen en nachten en Noach wachtte 40 dagen voordat hij de ark
opende. Mozes verbleef veertig dagen en nachten op de Sinaïberg om er de Tien
geboden te ontvangen. De Israëlieten trokken veertig jaar onder leiding van
Mozes door de Sinaïwoestijn. Goliath daagde de Israëlieten veertig dagen lang
uit voordat David hem ging bevechten. Elia ging door de kracht van de spijs die de
engel hem gaf 40 dagen en nachten tot aan de berg Gods, Horeb . Jona preekte in
Ninive dat de stad over veertig dagen verwoest zou worden .Na zijn doop vastte
Jezus veertig dagen in de woestijn en werd toen verzocht door de duivel daarna
begon Zijn prediking met de Bergrede. Na zijn opstanding verscheen Jezus
veertig dagen aan zijn discipelen alvorens naar de hemel op te varen.
Het feest van de
presentatie van Jezus in de tempel is een feest dat zowel door de kerk van het
oosten als van het westen gevierd wordt.
Het is een feest van eenheid van alle christenen. Het werd vanaf de eerste eeuwen gevierd, in
de straten van Jeruzalem bijvoorbeeld hielden de mensen een processie die de
reis van Jozef en Maria naar Jeruzalem herdacht, met Jezus als kleine
baby. Vandaag nog gaat dit feest vaak gepaard
met een processie met kaarsen, vandaar de naam Lichtmis. Ook wij hebben allemaal onze kaars naar voren
gedragen en tot bij de icoon van het gelaat van Jezus gebracht.
Een kaars is licht in
de duisternis, zoals Jezus licht wil zijn in ons leven. Zoals de oude Simeon het zei: een licht dat geopenbaard wordt aan de
heidenen. Simeon neemt het kind in
zijn armen, zoals Jozef en Maria dat voor hem hadden gedaan. Hij neemt het kind Jezus in zijn armen en
voelt een ongelooflijke troost. Hij zegt
dan ook: ‘Nu laat u, Heer, uw dienaar in
vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want
met eigen ogen heb ik de redding gezien.
Laat me nu maar
sterven. Ik heb de belofte mogen zien
waar worden. Heel zijn leven lang had
Simeon gewacht op de komst van de Verlosser, en in Jezus ziet hij die belofte
vervuld.
Simeon was een oude
man. En ook Hannah, de profetes, was
oud. Het evangelie vertelt zelfs heel
specifiek hoe oud ze was, al 84jaar weduwe en ervoor 6 jaar getrouwd. Dan moet Hannah al voorbij de100jaar zijn
geweest. Simeon en Hannah stellen heel
het volk van Israël voor, ze stellen heel de mensheid voor. Maar vandaag stellen ze vooral ook al onze
bejaarde vrienden voor met wie we samen dit feest vieren.
Simeon en Hannah zijn
de voorbeelden van hoe mooi het is om bejaard te worden. Zij zijn bij de eersten die Jezus herkennen
als de Messias. In onze wereld worden de
bejaarden vaak als een probleem gezien.
Ze kosten veel geld, ze hebben veel hulp nodig. Veel oude mensen leven droevig of heel
eenzaam, ze leven in een rusthuis en krijgen weinig bezoek van hun
familie.
Vandaag zegt het
evangelie ons dat het mooi is om oud te mogen worden, ook al word je
zwakker. Opnieuw gaat het evangelie
tegen de stroom in, tegen de wereld die alleen mooi vindt wat jong en sterk
is. Het evangelie toont ons de kracht
van de ouderdom, de wijsheid die met de jaren wordt opgebouwd.
Simeon en Hannah komen
ons tegemoet, het zijn zij die het evangelie verkondigen. Ze vinden in dit kind een nieuwe
toekomst. Simeon zegt aan God dat zijn
leven compleet is en dat hij mag sterven, maar niet met de triestigheid van wie
spijt heeft over wat hij niet meer zal kunnen doen. Hij zegt het met de dankbaarheid van wie zijn
leven naar waarde schat als een geschenk van God. Hij zegt het met vertrouwen en zekerheid dat
hij rustig mag sterven nu hij Jezus in zijn armen heeft gehouden.
De oude Hannah krijgt
nieuwe energie en looft God. Ze vertelt
aan ieder die ze ontmoet over de komst van Jezus. Zoals de oude Nicodemus die aan Jezus vraagt
hoe een mens opnieuw geboren kan worden als hij reeds oud is, zo ontvangt
Hannah een nieuw leven als verkondiger van Jezus.
Vandaag zeggen wij
samen met het evangelie dat het mooi is om oud te worden. Naar jaarlijkse gewoonte zullen we straks
samen pannenkoeken eten, we zullen naast onze oude vrienden zitten en hen beter
leren kennen. Ze leven al zoveel langer
dan ons en kunnen ons vertellen over hoe het leven vroeger was, over de oorlog,
over hoe ze speelden toen er nog geen tv of internet of spelletjescomputers
waren.
Vriendschap met wie
oud is, maakt ons leven rijker. We mogen
er fier op zijn dat we vrienden hebben die misschien wel 70 of 80 jaar ouder
zijn dan ons.
Laten we de Heer bidden
dat we die vriendschap met de bejaarden naar waarde zouden schatten. Laten we bidden voor alle bejaarden die
eenzaam en verdrietig zijn, opdat ze een vriend aan hun zijde mogen
krijgen.
Bidden wij ook voor al
wie in oorlog leeft, voor wie op de vlucht is, voor wie bang is voor de dag van
morgen.