Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

zondag 26 januari 2014

Jes 8, 23-9, 3
Mt 4, 12-23

Beste vrienden,

Wanneer Jezus hoort dat Johannes gevangen genomen is, wijkt hij uit naar Galilea.  Zo begint het evangelie dat we op deze derde zondag van de gewone tijd horen. Johannes is door Herodes gevangen genomen.  De stem die roept in de woestijn, wordt het zwijgen opgelegd.  Het is stil nu in de woestijn.  Niemand die roept tot de mensen om zich te bekeren, niemand die hen oproept om hun leven te veranderen, niemand die hen doopt om hun zonden te vergeven.

Jezus is hier niet mee akkoord.  Hij wil niet zwijgen.  Hij wil tot de mensen spreken en hen met zijn eigen leven tonen hoe ze kunnen veranderen, door de armen op de eerste plaats te zetten en zichzelf minder belangrijk te achten. 

Jezus begint te spreken.  Niet in Judea zoals Johannes, maar in Galilea, het noordelijkste deel van Palestina.  In de tijd van Jezus was dat helemaal geen belangrijke plaats.  Er leefden veel heidenen, het bevond zich heel ver van de hoofdstad, het was een heel onbelangrijke streek voor de wereld waarin Jezus leefde.  En toch kiest hij ervoor om daar, in die periferie, in die buitenwijk , te beginnen met zijn prediking.

Alsof Jezus ons ook vandaag wil zeggen: kijk niet naar de grote hoofdsteden waar de belangrijke paleizen staan.  Kijk naar de arme buitenwijken.  Vandaar komt iets nieuws, vandaar komt de redding. 

Jezus begint in Galilea te prediken.  En hij komt aan het meer van Galilea.  Een prachtig groot meer, waar de vissers aan het werk waren.  Deze eenvoudige mannen hadden een gewoon leven, ze visten om geld te verdienen, ze waren niet lang naar school geweest, ze hadden geen grote studies gedaan.  Jezus kiest hen om zijn leerlingen te worden.  Hij zegt dat hij hen vissers van mensen zal maken.  En ze volgen hem. 

Jezus zegt aan de mensen: Bekeer u, want het Rijk Gods is nabij.  Hij herhaalt het ook aan de leerlingen.  Aan Simon en Andreas, aan Johannes en Jacobus – de zonen van Zebedeus, die later aan hem zullen vragen of ze aan zijn linker- en rechterkant mogen zitten in het koninkrijk van God. 

Jezus roept leerlingen.  Hij wil niet alleen de wereld veranderen.  Hij heeft daar zijn leerlingen voor nodig.  Deze eenvoudige vissers zullen hun leven helemaal zien veranderen.  Ze gaan op weg met Jezus, ze zullen hem volgen, ze zullen naar hem luisteren en zien hoe hij mensen geneest en een nieuw leven geeft.  Ze zullen zien hoe hij gevangen genomen wordt, hoe hij gekruisigd wordt, hoe hij dood in het graf ligt. 

Zij zijn degenen die Jezus de voeten wast bij het laatste avondmaal, met wie Jezus aan tafel gaat.  Zij zijn degenen die Jezus verrezen zien.  Thomas zal zijn hand in de wonden van Jezus leggen en tot geloof komen.

Deze eenvoudige vissers, die vaak een slechte reputatie hadden in de tijd van Jezus, laten alles achter om Jezus te volgen. 

En Jezus heeft ook ieder van ons geroepen, om visser van mensen te worden.  Om ons leven van altijd, onze gewoontes van altijd, achter te laten en een nieuw leven te beginnen als vriend van Jezus, als vriend van de armen.    Om niet langer de logica van deze wereld te volgen die zegt dat je eerst aan jezelf moet denken. 

Morgen is het de internationale dag van de herinnering van de Shoah.  De Shoah of Holocaust is de systematische vervolging van de joden door de nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog.  Miljoenen mannen en vrouwen die gedood zijn omdat ze jood waren, omdat ze roma waren, omdat ze gehandicapt waren, omdat ze ‘anders’ waren. 

27 januari is de dag van de herinnering, want dat is ook de dag dat het concentratiekamp van Auschwitz-Birkenau bevrijd is. 

Wij moeten herinneren opdat het niet opnieuw zou kunnen gebeuren.  Zo zeggen we elk jaar op onze herdenkingswandeling in Antwerpen.  Maar wat kunnen wij doen tegenover zoveel pijn in de wereld?  Zoveel oorlogen, zoveel onrecht…

Onze kracht ligt in het gebed.  Wij kunnen iets doen.  Wij kunnen ons in ons gebed aan de kant zetten van wie lijdt.  Wij kunnen hun lijden tot bij de Heer brengen.  Wij kunnen ons eigen hart veranderen en zo de wereld rondom ons veranderen. 

Bidden wij dan voor alle landen in oorlog, voor elke mens die vandaag vervolgd wordt, voor iedereen die op de vlucht leeft, voor wie bang is voor de dag van morgen.  Bidden wij dat wij sterke leerlingen van Jezus worden die getuigen van zijn liefde voor de armen en kleinen.