Welke
mens kent Gods bedoeling? Wie kan doorgronden wat de Heer wil? Armzalig is het denken van sterfelijke mensen,
wisselvallig zijn onze overwegingen. Ons vergankelijke lichaam drukt zwaar op
de ziel, de aardse tent is een last voor de geest die rijk aan gedachten is. En
als we al nauwelijks kunnen bevatten wat er op aarde omgaat, en zelfs moeite
hebben om te ontdekken wat onder handbereik is, wie kan dan doorgronden wat er
in de hemel is? Wie kan uw bedoelingen kennen als u niet zelf wijsheid geeft en
uw heilige geest naar beneden zendt?’
Zo is
het gegaan: de mensen op aarde werden op het rechte spoor geleid en ontvingen
onderricht over wat u, Heer, goed vindt. De wijsheid heeft hen gered.
Lc 14, 25-33
Uit het
evangelie volgens Lucas,
Grote mensenmenigten
trokken met Jezus mee. Hij wendde zich tot hen en zei: ‘Wie mij volgt, maar
niet breekt met zijn vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zusters,
ja zelfs met zijn eigen leven, kan niet mijn leerling zijn. Wie niet zijn kruis
draagt en mij op mijn weg volgt, kan niet mijn leerling zijn.
Want wie
van jullie die een toren wil bouwen gaat niet eerst de kosten berekenen, om te
zien of hij wel genoeg heeft voor de bouw? Als hij het fundament gelegd heeft
maar de bouw niet kan voltooien, zal iedereen die dat ziet hem uitlachen en
zeggen: “Die man begon te bouwen, maar het karwei afmaken kon hij niet.” En
welke koning die erop uittrekt om met een andere koning oorlog te voeren, zal
niet eerst bij zichzelf te rade gaan of hij wel met tienduizend man kan
optrekken tegen iemand die met twintigduizend man tegen hem oprukt? Als hij dat
niet kan, stuurt hij eerst, wanneer de troepen nog ver van elkaar verwijderd
zijn, een gezant om naar de voorwaarden voor vrede te vragen. Zo geldt ook voor
jullie: wie geen afstand doet van al zijn bezittingen, kan mijn leerling niet
zijn.
Beste
vrienden,
We lazen
vandaag het evangelie volgens Lucas, waarin Jezus een grote menigte
toespreekt. Hij was nog maar net uit het
huis van de Farizeeër, zoals we vorige week gehoord hadden. Hij had daar gegeten en aan alle gasten
uitgelegd dat ze niet de belangrijkste plaats voor zichzelf moesten
uitzoeken.
Jezus
gaat terug op weg. En de mensen volgen
hem. En dan staat er in het evangelie:
Jezus wendde zich om. Hij draait zich
om. Hij weet dat deze mensen hem volgen
en hij draait zich om om naar hen te kijken en tot hen te spreken.
Zo draait
Jezus zich elke week om in de eucharistieviering. Om naar ons te kijken en om tot ons te
spreken. Jezus is op aarde gekomen voor de mensen, om hen
te redden, om ons te redden. Het woord
wordt tot ons gesproken, opdat wij ons hart erdoor zouden laten raken en ons
zouden bekeren.
Maar
Jezus wil niet dat wij zwakke leerlingen zijn.
Hij vraagt ons opnieuw om afstand te doen van onze bezittingen om Hem te
volgen. Het is een vraag aan ons
hart. Waar leven wij voor? Wat leeft er in ons hart? Is er plaats voor de liefde van Jezus? Of is ons hart gevuld met dingen voor
onszelf? Onze sport, ons speelgoed, onze
snoep, ons plezier.
Verkoop je
bezit, neem afstand van wat enkel om jezelf draait en maak plaats voor de Heer
in je hart. Want waar ons hart vol van
is, daar zullen onze woorden over gaan.
Waar ons hart vol van is, daar zullen onze daden van getuigen. Lopen wij in een boog om de halfdode man aan
de kant van de weg? Of houden wij halte,
zoals de barmhartige Samaritaan?
En wie
is die halfdode man? Het is al wie in
nood is, wie wij zien dichtbij (zoals de eenzame bejaarden, de bedelaars, de
daklozen) maar ook wie wij niet zien (of alleen op tv). Het zijn de Syrische kinderen in de
vluchtelingenkampen, het zijn de ontvoerde bisschoppen, het zijn de
kindsoldaten, het zijn de zieken en de gehandicapten.
Jezus
vraagt ons of er in ons hart plaats is voor hen. Maken wij ruimte in ons leven om aan hen te
denken en voor hen te bidden?
Gisteren
heeft paus Franciscus een dag van vasten en gebed gevraagd van alle christenen
en alle mensen van goede wil. We hebben
samen gebeden voor alle plaatsen op de wereld waar er oorlog is, waar geweld
overheerst. We hebben gebeden voor Syrië,
voor het Heilig Land, voor Congo en zovele andere landen in Afrika, voor
Latijns Amerika (voor het einde van het geweld van de straatbendes), voor Azië.
Vandaag
viert de kerk het feest van de geboorte van Maria, moeder van Jezus. De franciscaanse traditie herdenkt ook
vandaag het bezoek van Franciscus aan de sultan Malek-al-Kamel. Als antwoord
tegen het geweld van de kruistochten ging Franciscus van Assisi naar de sultan
om met hem in dialoog te gaan en te bouwen aan de vrede.
Deze week
ging in St. Petersburg in Rusland de topontmoeting van de G20 door. Het is een bijeenkomst van de leiders van de belangrijkste
industrielanden in de wereld. De presidenten
van Amerika, China, Rusland, de Europese Unie en nog 16 andere leiders komen
samen om afspraken te maken over thema’s die de hele wereld aanbelangen.
Andrea Riccardi, stichter van Sant Egidio, schreef een open brief aan deze leiders waarin hij met aandrang vraagt om het conflict in Syrië met dialoog op te lossen en niet naar de wapens te grijpen. Andrea noemt de oorlog de moeder van alle armoede. Niemand wordt beter van een oorlog, iedereen verliest. Hij zei dat de keuze tegen het geweld geen zwakheid betekent, maar juist sterkte.
Sluiten wij
ons vandaag aan bij het gebed van heel de kerk voor vrede in Syrië, voor vrede
in heel de wereld. Vragen wij God dat
hij ieder van ons tot een bewerker van vrede maakt. Dat wij in ons hart meer plaats vrijmaken
voor het Woord van God, voor de vrede en de vriendschap. Dat wij minder zouden leven voor onszelf.