zondag 9 augustus

1Kon 19, 4-8
Joh 6, 41-51

Beste vrienden,

 Het evangelie van deze zondag neemt ons opnieuw mee naar de synagoge in Kafarnaüm, waar Jezus praat over het brood van het leven.  Jezus praat over het manna dat uit de hemel kwam, wanneer het volk van Israël in de woestijn was en honger had.

Hij zegt dat hijzelf het brood is dat leven geeft.  En degenen die hem hoorden, begonnen te morren.  Hoe kan die Jezus nu zeggen dat hij het brood van leven is?  We kennen hem toch, hij is toch de zoon van Jozef!  Hoe kan hij dan zeggen dat hij uit de hemel is neergedaald?  Hij komt toch uit Nazareth, we kennen zijn familie toch!  Velen van de aanwezige joden kenden de familie van Jezus, hoe kan hij dan zeggen dat hij uit de hemel komt?

Dat is de eeuwige vraag, die altijd opnieuw gesteld wordt.  Hoe kan een gewone mens, geboren in een kleine stad aan de grens van het Romeinse Rijk, in de periferie, hoe kan die mens Zoon van God zijn?  Hoe kan hij nu uit de hemel komen?

En wat over Jezus gezegd wordt, zou ook waar moeten zijn voor zijn zichtbaar lichaam op aarde, dat de kerk is.  Hoe kan het dan dat zo’n christelijke gemeenschap die zo arm is, zo zwak, die zo weinig wapens bezit, behalve de sacramenten en het Woord van God, hoe kan het dat die gemeenschap redding kan brengen?

Dat is het mysterie van het christelijke leven: het oneindige kiest het eindige om zich te tonen, het Woord is in de wereld gekomen en is vlees geworden in Jezus en heeft onder de mensen geleefd.

Zo begint het evangelie volgens Johannes: In het begin was het Woord en het Woord was God.  Het is in de wereld gekomen, maar de wereld nam het niet aan.  Jezus is aan de mensen gelijk geworden en hij heeft zich als mens vernederd, want hij is gestorven aan het kruis.

Jezus is het Woord van God, in Hem is het Woord helemaal waarheid geworden.  Hij, die alles gemaakt heeft, wordt zichtbaar in het kleine stukje brood en het beetje wijn van de eucharistie.

Daar waar twee of drie eensgezind in Zijn naam samenkomen, is Hij in hun midden.  En door Jezus kunnen wij God zien.  Want God kunnen we niet zien, maar Hij is mens geworden in Jezus, in de zoon van Jozef en Maria.  En zo heeft hij onder de mensen geleefd.

Als de leerlingen aan Jezus vragen: Laat ons God zien.  Zegt Jezus: ik ben al zo lang onder jullie en jullie hebben me nog niet leren kennen?  Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien.

 Jezus is de redding voor de mensen, zoals dat manna de redding was voor het volk van Israël.  Dit is geen wetenschappelijk plan, maar een plan van liefde.  Het plan van de liefde van God voor de mensen.

Jezus is het brood dat leven geeft en hij zegt zelfs: wie van Mij eet, zal in eeuwigheid niet sterven.  Uw voorouders hebben in de woestijn het manna gegeten, en toch zijn ze gestorven. Uw voorouders hebben in de woestijn het manna gegeten, en toch zijn ze gestorven.  In de eucharistie komt Jezus onder ons in brood en wijn, en door te communie te gaan, worden wij deel van dit eeuwig leven, dit goddelijke leven.  Dit verbond van liefde zonder einde.

In de eerste lezing hoorden we reeds dat ook de profeet Elia deel krijgt van dit levend brood.  Hij werd vervolgd door de koningin Jézabel en moest vluchten naar de woestijn.  Hij kwam aan een bremstruik en wilde sterven.  Wanneer hij in slaap valt, komt er een engel die zegt: Sta op en eet.  Elia staat op en vlakbij zijn hoofd ziet hij brood en hij eet ervan.  Tot twee keer toe gebeurt dit.  Ook wij moeten er door een engel aan herinnerd worden dat we moeten opstaan en eten, dat we moeten blijven eten van dit levend brood van Jezus.  Wij mogen niet denken dat we dit brood niet nodig hebben, dat we wel zonder kunnen leven.

We moeten begrijpen dat we elke week opnieuw in de eucharistie ons moeten voeden met het levend brood dat Jezus is.  Elia eet van het brood en hij is er zo door gesterkt dat hij 40 dagen en nachten kan stappen, tot aan de Horeb, de berg van God. 

Dat is de pelgrimstocht die elke christen maakt tijdens zijn leven, zoals Mozes op de berg ging, zoals Elia, zoals Jezus.

En wij zijn de leerlingen die mee die berg opgaan en daar verblind worden door het schitterend licht dat Jezus is als hij zijn ware gedaante toont.

Laten we dus elke week ons komen voeden met het levend brood van Jezus, opdat wij zijn armen en benen worden in deze wereld, opdat de mensen aan ons zouden zien dat we leerlingen van Jezus zijn.  Want zo kunnen we het goede in de wereld brengen, zo kunnen we vechten tegen geweld en oorlog, zo kunnen we bouwen aan een betere toekomst.  Zo zullen ook wij deel uitmaken van het eeuwige leven.