Wijsh. 6, 12-1
Mt 25, 13
Het evangelie
vertelt over 10 vrouwen die wachten op de bruidegom. Vijf van hen zijn dom en de andere vijf
verstandig. Volgens het verhaal zijn ze
wijs, niet enkel omdat ze olielampen hebben meegebracht, maar vooral omdat ze
een extra voorraadje lampenolie hebben voorzien.
De vijf
domme vrouwen zijn zeker van zichzelf, ze denken dat ze alles in de hand hebben
en de situatie onder controle is. Ze
zullen wel genoeg olie in hun lamp hebben, ze hebben er misschien zelfs niet
echt lang over nagedacht en waren al tevreden met zichzelf dat ze aan de lamp
zelf gedacht hadden.
Maar dan
gebeurt er iets onvoorziens, de bruidegom laat op zich wachten tot in de nacht…
uiteraard vallen de meisjes in slaap. Het
is heel gemakkelijk om in slaap te vallen, om niet waakzaam te zijn. Het is de slaap van de gewoonte, van de
herhaling, van het leven dat langzaam zijn gangetje gaat en ook wij dommelen
dan in.
Het verhaal
zegt dat ze allemaal in slaap vallen.
Het gaat er dus niet om dat er helden zijn die wakker blijven en dommeriken
die in slaap vallen. Nee, allemaal
vallen ze in slaap. Ook de vijf
verstandigen vallen in slaap.
Ook wij zijn
vaak zoals die meisjes, die niet langer waakzaam zijn, die zich in slaap laten
wiegen door de gewoontes van het leven. En
vaak hebben we dat ook liever, want in de slaap worden we gerust gelaten, zonder
gezeur, zonder extra werk, zonder zorgen.
Het is de
nacht van een grijs leven dat enkel draait rond onszelf. Een nacht waarin we het licht van de hoop
niet meer zien omdat onze ogen toe zijn.
Een nacht waarin we enkel onze eigen dromen horen en de noodkreten van
wie lijdt heel veraf lijken.
Maar midden
in de nacht klinkt er onverwacht een geroep dat de komst van de bruidegom
aankondigt. Waar komt dat geroep
vandaan? Het is het geroep van de arme
landen, van al we lijdt in de wereld, van de eenzame bejaarde die nooit bezoek
krijgt in het rusthuis, het is het geroep van het evangelie dat ons
wakkerschudt en onze aandacht naar de armen en zwakken trekt.
Door dit
geroep worden we wakker geschud. Maar als
je geen reserve olie bijhebt, heb je alleen maar excuses bij je om niet in
actie te komen. De reserveolie dat is de discipline, de gewoonte bijna, om te
luisteren naar het woord van God. Om je
te laten wakkerschudden hierdoor.
Wij moeten
ons wekelijks trainen in het luisteren naar het woord van God, zoals je traint
voor een sportwedstrijd of oefent voor een muziekinstrument. Wij denken vaak de woorden van God te horen
en ze meteen te begrijpen, maar zo werkt het niet;
Het evangelie
leer je verstaan, elke keer een beetje beter.
Door goed te luisteren, door in elke fase van je leven opnieuw jezelf
hieraan te spiegelen. Als wij geen
geoefend oor hebben, zullen we niet in staat zijn om het geroep van de armen te
horen want dan luisteren we enkel naar onszelf of naar wie dichtbij ons staat.
Allen, groot
en klein, moeten de vlam van het luisteren naar het evangelie aanwakkeren,
zodat de nacht overwonnen kan worden en we genoeg olie in onze lampen hebben
wanneer de bruidegom aankomt zodat we mee kunnen feesten. Wij hebben allemaal
nood aan die reserve van olie, een reserve van liefde en edelmoedigheid zodat
we velen kunnen laten deelnemen aan het feestmaal van de Heer.