Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

12 november 207

Wijsh. 6, 12-1
Mt 25, 13

Het evangelie vertelt over 10 vrouwen die wachten op de bruidegom.  Vijf van hen zijn dom en de andere vijf verstandig.  Volgens het verhaal zijn ze wijs, niet enkel omdat ze olielampen hebben meegebracht, maar vooral omdat ze een extra voorraadje lampenolie hebben voorzien.
De vijf domme vrouwen zijn zeker van zichzelf, ze denken dat ze alles in de hand hebben en de situatie onder controle is.  Ze zullen wel genoeg olie in hun lamp hebben, ze hebben er misschien zelfs niet echt lang over nagedacht en waren al tevreden met zichzelf dat ze aan de lamp zelf gedacht hadden.
Maar dan gebeurt er iets onvoorziens, de bruidegom laat op zich wachten tot in de nacht… uiteraard vallen de meisjes in slaap.  Het is heel gemakkelijk om in slaap te vallen, om niet waakzaam te zijn.  Het is de slaap van de gewoonte, van de herhaling, van het leven dat langzaam zijn gangetje gaat en ook wij dommelen dan in.
Het verhaal zegt dat ze allemaal in slaap vallen.  Het gaat er dus niet om dat er helden zijn die wakker blijven en dommeriken die in slaap vallen.  Nee, allemaal vallen ze in slaap.  Ook de vijf verstandigen vallen in slaap.
Ook wij zijn vaak zoals die meisjes, die niet langer waakzaam zijn, die zich in slaap laten wiegen door de gewoontes van het leven.  En vaak hebben we dat ook liever, want in de slaap worden we gerust gelaten, zonder gezeur, zonder extra werk, zonder zorgen.
Het is de nacht van een grijs leven dat enkel draait rond onszelf.  Een nacht waarin we het licht van de hoop niet meer zien omdat onze ogen toe zijn.  Een nacht waarin we enkel onze eigen dromen horen en de noodkreten van wie lijdt heel veraf lijken.
Maar midden in de nacht klinkt er onverwacht een geroep dat de komst van de bruidegom aankondigt.  Waar komt dat geroep vandaan?  Het is het geroep van de arme landen, van al we lijdt in de wereld, van de eenzame bejaarde die nooit bezoek krijgt in het rusthuis, het is het geroep van het evangelie dat ons wakkerschudt en onze aandacht naar de armen en zwakken trekt.
Door dit geroep worden we wakker geschud.  Maar als je geen reserve olie bijhebt, heb je alleen maar excuses bij je om niet in actie te komen. De reserveolie dat is de discipline, de gewoonte bijna, om te luisteren naar het woord van God.  Om je te laten wakkerschudden hierdoor.
Wij moeten ons wekelijks trainen in het luisteren naar het woord van God, zoals je traint voor een sportwedstrijd of oefent voor een muziekinstrument.  Wij denken vaak de woorden van God te horen en ze meteen te begrijpen, maar zo werkt het niet; 
Het evangelie leer je verstaan, elke keer een beetje beter.  Door goed te luisteren, door in elke fase van je leven opnieuw jezelf hieraan te spiegelen.  Als wij geen geoefend oor hebben, zullen we niet in staat zijn om het geroep van de armen te horen want dan luisteren we enkel naar onszelf of naar wie dichtbij ons staat.

Allen, groot en klein, moeten de vlam van het luisteren naar het evangelie aanwakkeren, zodat de nacht overwonnen kan worden en we genoeg olie in onze lampen hebben wanneer de bruidegom aankomt zodat we mee kunnen feesten. Wij hebben allemaal nood aan die reserve van olie, een reserve van liefde en edelmoedigheid zodat we velen kunnen laten deelnemen aan het feestmaal van de Heer.