Jer. 20, 10-13
Evangelie: Mt. 10, 26-33
Beste vrienden,
Weest niet bevreesd voor hen die wel het lichaam kunnen doden
maar niet de ziel. Dit lezen we vandaag in het
evangelie volgens Mattheus. Mattheus
heeft zijn evangelie geschreven voor de gemeenschap van christenen die toen
leefden en er waren toen al veel ruzies en conflicten in die gemeenschap. Hij wilde
de leerlingen van Jezus geruststellen met de woorden van Jezus.
De Heer
laat zijn leerlingen nooit in de steek.
Integendeel, wie zijn leven in dienst stelt van het evangelie, ontvangt
troost van de Heer. Vooral wanneer je
moeilijkheden ondervindt.
Het
is voor de leerlingen van Jezus nooit gemakkelijk geweest om het evangelie van
het kruis te verkondigen. Jezus, onze
Heer, zoon van God, die aan het kruis gehangen werd alsof hij een misdadiger
was. Jezus die gestorven is zoals alle mensen.
De dood leek het laatste woord te hebben, tot een paar dagen later, toen
de steen voor het graf was weggerold en Jezus niet langer dood was maar
verrezen.
Jezus
zegt ons geen bang te hebben. En voor
ons lijkt dat heel normaal, om geen bang te hebben om christen te zijn. Want
wij leven in een deel van de wereld waar de christenen veilig leven, waar wij
niet bang moeten zijn om vervolgd te worden. Op sommige plaatsen in de wereld
is dat wel anders. Denken we maar aan de
moedige christenen in Pakistan of in Eritrea en Ethiopië. Aan de christenen in Egypte, die geregeld het
slachtoffer zijn van vreselijke aanslagen.
Jezus
zegt ons ‘Wees niet bevreesd’. Ook al
leven wij in een veilig deel van de wereld, vaak zijn wij bevreesd, angstig
omdat we bang zijn dat we ons veilige leven zullen verliezen. Omdat we teveel in een leventje leven dat
enkel draait om onszelf. En doordat we
te veel om onszelf draaien, vergeten we onze broers en zussen die écht in de
problemen leven en krijgen we medelijden met onszelf.
Jezus
stelt ons gerust, we moeten niet bang zijn.
We moeten ons leven niet rond onszelf laten draaien. Het leven van een christen is een leven dat
gedeeld wordt. Een leven dat zich inzet
voor de anderen, vooral voor de armsten.
En een leven dat juist daarom mooi en rijk en gelukkig wordt. Want dat is de kracht van het evangelie, dat
het ware geluk komt van te geven en niet van te krijgen.
Het
evangelie van deze zondag spoort ons aan om geen schrikt te hebben om de Heer te
volgen en met heel ons leven te getuigen van de liefde van Jezus voor de armen.
Want
de leerling die de weg loopt van het evangelie, loopt niet verloren. God steunt hem. Wij vragen ons vaak af of God
er wel is, Hij lijkt ons in de steek te laten.
Er gebeuren zoveel slechte dingen in de wereld. Waar is God dan?
Er
is zo’n verhaal waarin een man droomt over zijn leven, hij loopt aan 't strand
bij lage tij. Hij was daar niet alleen, want
ook de Heer liep aan zijn zijde.
Ze
liepen samen het leven door,en lieten in het zand,een spoor van stappen; twee
aan twee,de Heer liep aan zijn hand.
De
man stopte en keek achter zich,en zag zijn levensloop, in tijden van geluk en
vreugde, maar ook in tijden van diep verdriet en pijn.
Maar
als die het spoor goed bekeek,zag hij langs heel de baan,daar waar het juist
het moeilijkst was,maar één paar stappen staan.
Hij
zei toen tegen God: "Heer waarom dan toch?Juist toen ik U nodig had, juist
toen ik zelf geen uitkomst zag,op het zwaarste deel van mijn pad, daar zie ik
maar één paar voetstappen… Waar was U toen?
De
Heer keek toen vol liefde mij aan, en antwoordde op zijn vragen;"Mijn
lieve kind, zei God, toen het moeilijk was,toen heb ik jou gedragen..."
En zo
is het. God laat ons niet alleen en op
moeilijke momenten in ons leven, draagt hij ons. We staan er niet alleen voor. We moeten dus ook geen bang hebben om een
leerling van Jezus te zijn. Hij helpt
ons juist. Hij steunt ons.
De Heilige
Geest die we met Pinksteren hebben gekregen, is bij ons en steunt ons als het
moeilijk wordt.
Maar
daarvoor moeten we plaats maken in ons eigen hart voor de Heer. Hij moet groter worden in ons leven en wij
zelf kleiner.