Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

25 juni

Jer. 20, 10-13
Evangelie: Mt. 10, 26-33

Beste vrienden,
Weest niet bevreesd voor hen die wel het lichaam kunnen doden maar niet de ziel.  Dit lezen we vandaag in het evangelie volgens Mattheus.  Mattheus heeft zijn evangelie geschreven voor de gemeenschap van christenen die toen leefden en er waren toen al veel ruzies en conflicten in die gemeenschap. Hij wilde de leerlingen van Jezus geruststellen met de woorden van Jezus.

De Heer laat zijn leerlingen nooit in de steek.  Integendeel, wie zijn leven in dienst stelt van het evangelie, ontvangt troost van de Heer.  Vooral wanneer je moeilijkheden ondervindt.

Het is voor de leerlingen van Jezus nooit gemakkelijk geweest om het evangelie van het kruis te verkondigen.  Jezus, onze Heer, zoon van God, die aan het kruis gehangen werd alsof hij een misdadiger was. Jezus die gestorven is zoals alle mensen.  De dood leek het laatste woord te hebben, tot een paar dagen later, toen de steen voor het graf was weggerold en Jezus niet langer dood was maar verrezen. 

Jezus zegt ons geen bang te hebben.  En voor ons lijkt dat heel normaal, om geen bang te hebben om christen te zijn. Want wij leven in een deel van de wereld waar de christenen veilig leven, waar wij niet bang moeten zijn om vervolgd te worden. Op sommige plaatsen in de wereld is dat wel anders.  Denken we maar aan de moedige christenen in Pakistan of in Eritrea en Ethiopië.  Aan de christenen in Egypte, die geregeld het slachtoffer zijn van vreselijke aanslagen. 

Jezus zegt ons ‘Wees niet bevreesd’.  Ook al leven wij in een veilig deel van de wereld, vaak zijn wij bevreesd, angstig omdat we bang zijn dat we ons veilige leven zullen verliezen.  Omdat we teveel in een leventje leven dat enkel draait om onszelf.  En doordat we te veel om onszelf draaien, vergeten we onze broers en zussen die écht in de problemen leven en krijgen we medelijden met onszelf.

Jezus stelt ons gerust, we moeten niet bang zijn.  We moeten ons leven niet rond onszelf laten draaien.  Het leven van een christen is een leven dat gedeeld wordt.  Een leven dat zich inzet voor de anderen, vooral voor de armsten.  En een leven dat juist daarom mooi en rijk en gelukkig wordt.  Want dat is de kracht van het evangelie, dat het ware geluk komt van te geven en niet van te krijgen.

Het evangelie van deze zondag spoort ons aan om geen schrikt te hebben om de Heer te volgen en met heel ons leven te getuigen van de liefde van Jezus voor de armen.
Want de leerling die de weg loopt van het evangelie, loopt niet verloren.  God steunt hem. Wij vragen ons vaak af of God er wel is, Hij lijkt ons in de steek te laten.  Er gebeuren zoveel slechte dingen in de wereld.  Waar is God dan? 
Er is zo’n verhaal waarin een man droomt over zijn leven, hij loopt aan 't strand bij lage tij.  Hij was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan zijn zijde.
Ze liepen samen het leven door,en lieten in het zand,een spoor van stappen; twee aan twee,de Heer liep aan zijn hand.

De man stopte en keek achter zich,en zag zijn levensloop, in tijden van geluk en vreugde, maar ook in tijden van diep verdriet en pijn.
Maar als die het spoor goed bekeek,zag hij langs heel de baan,daar waar het juist het moeilijkst was,maar één paar stappen staan.
Hij zei toen tegen God: "Heer waarom dan toch?Juist toen ik U nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag,op het zwaarste deel van mijn pad, daar zie ik maar één paar voetstappen… Waar was U toen? 

De Heer keek toen vol liefde mij aan, en antwoordde op zijn vragen;"Mijn lieve kind, zei God, toen het moeilijk was,toen heb ik jou gedragen..."
En zo is het.  God laat ons niet alleen en op moeilijke momenten in ons leven, draagt hij ons.  We staan er niet alleen voor.  We moeten dus ook geen bang hebben om een leerling van Jezus te zijn.  Hij helpt ons juist.  Hij steunt ons. 
De Heilige Geest die we met Pinksteren hebben gekregen, is bij ons en steunt ons als het moeilijk wordt. 


Maar daarvoor moeten we plaats maken in ons eigen hart voor de Heer.  Hij moet groter worden in ons leven en wij zelf kleiner.