Ezechiel 37, 12-14
'Joh 11, 1-45
Beste vrienden,
Het evangelie dat we
vandaag hoorden, toont de kracht en de liefde van God. Jezus bevindt zich ver van het dorp van zijn vrienden
Martha, Maria en Lazarus als hij het nieuws hoort dat zijn vriend Lazarus
gestorven is.
Jezus zou in veel
problemen komen door terug te keren want hij was al veel keer bedreigd geweest
in Judea. Maar toch besluit hij om terug
te gaan. Jezus wil niet veraf blijven
van het lijden en het verdriet.
Integendeel, hij wil dichtbij zijn en de tranen opvangen.
Voor Jezus is vriendschap
belangrijk en vrienden moeten er zijn voor elkaar, als het leuk is maar ook als
het moeilijk is.
Hoeveel mensen lopen niet
weg van verdriet, proberen er niets mee te maken te hebben…
Voor het graf van Lazarus
lag een zware steen, hij lag er achter verborgen. Hoeveel lazarussen liggen vandaag ook niet verborgen
achter zware stenen? Denken we maar aan
de zovele miljoenen mensen in de hoorn van Afrika die leven in hongersnood, die
dreigen te sterven omdat wij hen niet zien achter de zware stenen van onze
eigenliefde en ons gebrek aan medelijden.
De leerlingen willen veraf
blijven van het lijden. En misschien
zijn ze zelfs een beetje boos op Jezus: Heer, als U hier was geweest, dan zou
mijn broer nooit gestorven zin. Jezus,
hoe kan jij dat lijden in de wereld toelaten, waarom grijp je niet in?
Maar het evangelie vertelt
ons vandaag dat het niet Jezus is die afwezig is, maar wij; waarom grijpen wij
niet in als wij het lijden in de wereld zien?
Waarom zijn wij niet de armen en benen van Jezus in de wereld die zijn
rijk van vrede opbouwen?
Waar zijn wij en wat doen
wij, terwijl er zoveel mensen sterven van de honger of door de bommen van de
oorlog? Of in de gevaarlijke bootjes die
de Middellandse zee oversteken op zoek naar een betere toekomst? Waar zijn wij?
Jezus leert ons nabij te
zijn en medelijden te hebben. Jezus
weent voor zijn vriend Lazarus, die gestorven is. Jezus is nabij en hoopt tegen alle hoop
in.
De mensen vinden hem zelfs
een beetje overdreven, wij misschien ook.
Maar heer, de stank! Hij ligt er al vier dagen!
Ja het graf stinkt al,
zoals de armen vaak stinken als ze op straat moeten leven en zich niet kunnen
wassen. Zoals de mensen die in
vluchtelingenkampen moeten leven, zonder badkamers of stromend water.
Maar Jezus geeft niet op. Zijn liefde voor Lazarus is sterker. De liefde van de Heer kent geen grenzen,
zelfs niet die van de dood. Lazarus, kom
naar buiten!
Zijn vriend hoort zijn
stem en gehoorzaamt. De profeet Ezechiël
had al geschreven: ik ga uw graven openen, ik wek u in grote getallen uit de
dood en breng u naar Israëls grond.
Een oosterse legende
vertelt dat Lazarus, nadat hij uit de dood is teruggebracht, niets anders at
dan zoetigheid. Om te tonen dat het
leven dat Jezus geeft zoet is.
Jezus overwint de dood,
hier voor Lazarus en met Pasen voor zijn eigen Verrijzenis. De hoop overwint, het leven wint van de dood,
het goede van het kwade. Er is hoop.
Zijn wij de vrienden van
Jezus? Geloven wij dat hij de kracht
heeft om alles te veranderen? Laten wij
beginnen met de zware steen voor ons eigen hart weg te rollen en zo op weg te
gaan naar de vreugde van Pasen.