Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

eerste zondag van de vasten

Gen 2, 7-9; 3,1-7
Mt 4, 1-11

Beste vrienden,
Met de viering van Aswoensdag begint de veertigdagentijd of vasten.  De as van het assenkruisje herinnert ons eraan dat we slechts stof zijn, dat we niet God zijn, dat we niet de baas zijn over ons eigen leven dus.   Het stof is onze hoogmoed, dat betekent ons gevoel dat we alles zelf kunnen, dat we niemand anders nodig hebben, dat we God niet nodig hebben.

Als we luisteren naar de eerste lezing, dan horen we dat God aan Adam en Eva de tuin van Eden had gegeven.  Het was een paradijs, er was echt alles en ze moesten zich nergens zorgen over maken.  Alleen één ding mochten ze niet doen, ze mochten niet eten van de boom die midden in de tuin stond.  Dat had God hen verboden.
Maar Adam en Eva vergaten dat ze slechts stof zijn, ze vergaten dat ze moesten luisteren naar God en ze vonden dat ze zelf wel konden beslissen wat ze wel of niet zouden doen.

Dit oude verhaal gaat niet zozeer over het ontstaan van de aarde, dan wel over het eenvoudige lot van elke mens, dat wij liever naar onszelf luisteren dan luisteren naar God die alleen het goede voor ons wil.
De mensen gaan op zoek naar geluk voor zichzelf en luisteren niet naar God die geluk wil voor iedereen.

De stem van de slang is listig, ze klinkt erg overtuigend.  Deze stem maakt alles kapot, ze zegt ‘denk aan jezelf’, ‘vergeet God’, ‘zoek je eigen geluk’.
Dat doet ook de duivel in het evangelie.  Hij probeert Jezus op de proef te stellen.  Jezus had net 40 dagen gevast in de woestijn.  Deze vasten was niet echt een eigen keuze van Jezus.  Het evangelie zegt dat hij door de Geest naar de woestijn was gevoerd.

Een beetje zoals de vasten die we nu gestart zijn.  Het is niet echt onze eigen keuze, hij komt op onze weg, misschien worden wij ook door de Geest geleid.
Jezus is niet naar de wereld gekomen om zijn eigen wil te doen, maar die van Zijn vader.  Jezus luistert naar zijn vader.  Niet zoals Adam en Eva die niet luisterden en daardoor ontdekten dat ze naakt waren.  Naakt aan vrienden, naakt aan liefde voor de anderen, naakt aan geluk voor zichzelf.

De duivel ging naar Jezus toen hij uitgeput was, toen hij zwak was.  Jezus is mens geworden en heeft dezelfde beproevingen als wij allemaal doorstaan.  De bekoring om aan jezelf te denken, om de beste plaats voor jezelf op te zoeken, om machtig te zijn over de anderen, om rijk te zijn en te denken dat we daar ons gelukt in zullen vinden.
Jezus wordt op de proef gesteld.  Hij had zeker honger en de duivel vraagt hem om stenen te veranderen in brood zodat hij zijn honger kan stillen.  Jezus zou dit kunnen, hij heeft nadien voor duizenden mensen brood vermenigvuldigt.  Maar dit maal doet hij het niet, omdat het zou betekenen dat hij voor zichzelf zou kiezen en niet voor God.
Jezus wil zijn Vader niet testen, hij heeft dat niet nodig.  Hij is overtuigd van de eindeloze liefde van God voor de mensen.  Jezus antwoordt op elke beproeving met: ‘er staat geschreven…’

Jezus antwoordt met het Woord van God zelf.  Niet met zijn eigen woorden.
Deze vastentijd is onze tijd om nee te zeggen aan de bekoringen om aan onszelf te denken.  Het is een tijd om meer plaats te maken voor de woorden van God, om meer in de bijbel te lezen, om meer te bidden.  Een tijd ook om onszelf dingen te ontzeggen die we heel graag hebben, zoals snoep of spelletjes of zo…

Op die manier denken we minder aan onszelf en maken we meer plaats in ons hart voor de grote liefde van God voor alle mensen, vooral voor de armsten en de zwaksten.