Derde zondag van de vasten

Ex. 17, 3-7

Joh. 4, 5-42: 

Het evangelie van vandaag vertelt ons dat Jezus moe was.  Jezus was vermoeid van de tocht.  Misschien was hij niet zozeer moe van het lopen, dan wel van het uitleggen aan zijn leerlingen die maar zo langzaam zijn boodschap konden begrijpen.  Ook wij zijn vaak traag om de woorden van Jezus te begrijpen.  Maar Jezus legt ze met geduld ook aan ons opnieuw uit. 

Jezus zet zich neer aan de bron, terwijl de leerlingen de stad intrekken om eten te kopen.  Jezus heeft dorst en vraagt aan een vrouw aan de put om hem water te geven.  Deze vrouw was een Samaritaanse, Jezus bevindt zich ook in Samaria.  De joden hadden in de tijd van Jezus geen vrienden bij de Samaritanen, ze spraken zelfs niet tegen elkaar.  Dus deze Samaritaanse vrouw schrikt wel als ze een joodse man water hoort vragen aan haar. 

Hoe kunt U als Jood drinken vragen aan mij, een Samaritaanse? Jezus overwint met zijn vraag elke barrière, hij spreekt met een vrouw, en dan nog wel met een Samaritaanse!  Jezus leert ons dat je met iedereen kan spreken, dat niemand té anders is voor een gesprek, voor een vriendschap

De vrouw schrikt van de vraag van Jezus.  Ze weet niet wie hij is.  En Jezus antwoordt haar: Als ge enig begrip had van de gave Gods en wist wie het is, die u zegt: Geef Mij te drinken, zoudt ge het aan Hem hebben gevraagd en Hij zou u levend water hebben gegeven.”

Als je maar eens wist wie dit vroeg, zegt Jezus, dan zou je het direct doen, zonder aarzelen.  En de vrouw wil hem water geven, maar ze heeft opnieuw een probleem.  Ze heeft geen emmer en de put is diep.  De vrouw denkt nog steeds dat Jezus gewoon water van de put wil, om zijn dorst te lessen.

Maar Jezus spreekt al lang over ander water, water van leven, water dat onze dorst naar vriendschap kan stillen.  De vrouw begint op Jezus te vertrouwen.  En dat was niet zo simpel voor haar, want ze had waarschijnlijk al veel teleurstellingen gehad in haar leven.  Ze was al bij 5 mannen geweest en die hadden haar waarschijnlijk één voor één in de steek gelaten.  En de man bij wie ze nu was, daar was ze niet mee getrouwd.  En dat was in de tijd van Jezus niet ok.

De vrouw heeft het geloof in de mensen verloren en ze heeft waarschijnlijk ook niet veel vertrouwen meer in zichzelf.  Hoe kan ze nu vertrouwen op deze vreemde man, en dan nog wel op een Jood!

Hoe kan ze begrijpen dat het God is die tot haar spreekt, die haar nog altijd graag ziet ondanks haar fouten? 

Waar wilt u dan dat levende water halen?  Vraagt ze een beetje sceptisch aan deze joodse man, die niet eens een emmer heeft.  Deze vrouw reageert negatief en agressief bijna, omdat ze al zoveel teleurstellingen heeft gekend.  Ze is een arme vrouw met een ingewikkeld leven.  Maar Jezus veroordeelt haar niet.  Hij spreekt met haar en legt haar uit hoe ze gelukkig kan worden door hem te volgen, hij die de Messias, de redder is.

Jezus kent deze vrouw, hij kent haar fouten, maar hij veroordeelt niet.  Wanneer ze zegt dat ze geen man heeft, weet hij heel het verhaal en begrijpt hij dat ze de waarheid spreekt.  De ontmoeting met Jezus is persoonlijk, hij kent ons, onze goede kanten en onze kleine, zwakke kantjes die niet zo mooi zijn.  Jezus veroordeelt ons niet, hij ziet ons graag en hij wil dat wij zelf ervoor kiezen om ons leven te veranderen.

De vrouw dacht eerst dat ze een gemakkelijke manier had gevonden om altijd water te hebben, zonder er moeite voor te doen. Ze denkt dat Jezus één of andere magische gave heeft om water tevoorschijn te halen.  Maar door met Hem te spreken, begrijpt ze het en gaat ze ook aan andere mensen over Jezus vertellen. Kom eens kijken naar deze man. 

En de mensen komen kijken en geloven in Jezus, niet langer alleen om wat de vrouw heeft gezegd, maar omdat ze het zelf in hun leven ervaren hebben.

De leerlingen die terugkomen uit de stad, schrikken ook.  Nu zit Jezus toch wel te praten met een Samaritaanse!  Ook zij begrijpen er nog maar weinig van.  Ze vragen of Jezus wil eten, maar ze hebben niet begrepen dat Jezus geen honger heeft naar brood, maar naar gesprekken als dat met de Samaritaanse vrouw, naar mensen die hun hart willen veranderen en die de woorden van Jezus ernstig nemen.

Deze tijd van vasten is een tijd om de woorden van Jezus ernstig te nemen, om zoals de vrouw met Jezus in gesprek te gaan, om antwoorden te zoeken op onze vragen bij God. 

Een tijd ook om meer te bidden voor al wie arm en alleen is, voor wie zwak is of in angst leeft.