27 nov eerste week van de advent

Jes. 2, 1-5

Mt. 24, 37-44

Vandaag start de advent, begin van het nieuwe jaar van de kerk.  Het voorbije jaar was het jaar dat door paus Franciscus was uitgeroepen tot het jaar van de barmhartigheid. 

Een jaar om met meer medelijden en barmhartigheid te leren leven voor alle mensen.  Een jaar om ons hart te laten veranderen door de woorden van Jezus, zodat ons oordeel over de anderen minder hard zou worden, zodat we met meer medelijden zouden kijken naar wie arm of zwak is, wie fouten maakt en daar spijt van heeft. 

De profeet Jesaja spreekt over het einde der tijden, woorden die we al zo vaak gehoord hebben in het slotlied.  De berg van de Heer zal vaststaan, als de hoogste der bergen en alle volken stromen naar hem toe.

En er zal geen oorlog meer zijn want zij smeden hun zwaarden om tot ploegscharen, werktuigen om het land te bewerken en hun speerpunten tot sikkels, die gebruikt worden om het graan te oogsten.

Dat is het Rijk van God, waar vrede voor iedereen heerst.  Ergens anders in Jesaja vergelijkt hij dit Rijk van God met de dierenwereld:

De wolf en het lam wonen samen, de panter vlijt zich neer naast het bokje, het kalf en de leeuw weiden samen: een kleine jongen kan ze hoeden. De koe en de berin sluiten vriendschap, hun jongen liggen bijeen. De leeuw eet stro, net als de os. De zuigeling speelt bij het hol van de adder, het kind strekt zijn hand uit naar het nest van de slang. Niemand doet nog kwaad of handelt nog verderfelijk op heel mijn heilige berg, want de kennis van de Heer vervult het hele land, zoals het water heel de bodem van de zee bedekt.

Die kennis van de Heer, dat is het evangelie, dat is Jezus zelf die op aarde is gekomen om aan de mensen het goede nieuws te brengen.  En wat is dat goede nieuws?  Vrede is mogelijk, redding is mogelijk, voor élke mens, als hij begint te wandelen op de weg van de Heer. 

En die weg van de Heer is een andere weg dan de wegen van de wereld.  Op die weg van de Heer loop je nooit alleen, je loopt samen met de anderen, je loopt samen met de armen.

De Heer is geen machtige koning die op zijn troon regeert.  Nee, hij toont met zijn eigen leven waar de kracht vandaan komt.  Hij wordt geboren als arm vluchtelingenkind in een kribbe, omdat er geen plaats voor hem was in de herberg.  Hij zal sterven als terdoodveroordeelde, gekruisigd, bespot en vernederd.

Jezus heeft ons verteld dat de zwaksten de eerste plaats verdienen en dat heeft hij met heel zijn eigen leven ook voorgeleefd.

Deze tijd van advent is een tijd om ons hart voor te bereiden op de komst van Jezus.  4 weken lang zullen we samen op weg gaan en ons hart klaarmaken om Jezus te ontvangen.

Ja, wij moeten ons hart voorbereiden op de komst van Jezus.  Want anders komt Hij en gaat Hij aan ons voorbij zoals we horen in het evangelie.  Als wij de advent niet ernstig nemen en ons hart niet voorbereiden, kan Kerstmis aan ons voorbijgaan en is het niet meer dan een feest met wat cadeautjes en lekker eten. 

Met kerst wordt Jezus geboren en hij wil ook in het hart van ieder van ons geboren worden.  Maar Jezus dringt zich niet op, hij verplicht ons niet om klaar te staan.  We moeten dus waakzaam zijn, wakker om de Heer te herkennen.  We mogen niet in slaap vallen in een egoïstisch leventje waarin we alleen aan onszelf denken en voor onszelf willen zorgen.

Waakzaam zijn en bidden.  Dat is de manier om ons hart voor te bereiden op de komst van Jezus.  En Jezus moet geboren kunnen worden in het hart van de mensen, zodat de mensen zijn armen en benen worden en in de wereld zijn boodschap van vrede brengen die alles nieuw maakt.