Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

8 mei 2016 Hemelvaart

Hnd 1, 1-11
Mc 16, 15-20


Vandaag lazen we in het evangelie over Jezus die in de hemel wordt opgenomen.  Jezus is na zijn dood nog een tijdje verschenen aan zijn leerlingen, maar nu wordt hij in de hemel opgenomen en kunnen zijn leerlingen Hem niet meer zien of aanraken.

Weten jullie nog wie het was die pas wou geloven toen hij Jezus zelf gezien had en zijn hand in de wonden had kunnen leggen.  Ja, het was Thomas.  Hij kwam pas tot geloof toen hij Jezus gezien had.  En Jezus zegt: Gelukkig diegenen die mij niet hebben gezien en toch tot geloof zijn gekomen.

Jezus is ten hemel opgevaren, in een heiligdom dat niet uit mensenhanden gemaakt is, zoals onze kerken. Maar telkens als we de samenkomen om de eucharistie te vieren, zijn we als het ware betrokken bij dit mysterie van de hemelvaart. Worden we niet elke zondag onthaald door de aanwezigheid van God? Beleven we niet samen met Jezus het mysterie van de hemelvaart?

Jezus’ hemelvaart betekent niet dat Hij zich verwijdert van zijn leerlingen. Het betekent eerder dat Hij bij de Vader aangekomen is en dat hij nu naast Hem zit, in heerlijkheid. Ten hemel varen wil dus zeggen: in een definitieve relatie met God binnentreden.

We moeten het niet opvatten als een plaats in de ruimte, maar het eerder zo begrijpen dat Jezus overal aanwezig is. Zoals de hemel ons bedekt en ons omringt, zo bedekt en omringt Jezus die ten hemel vaart ons. Ik zou zelfs nog meer zeggen: Jezus, in zijn hemelvaart, bedekt en omringt de hele aarde zoals de hemel de hele aarde omringt. Dus het is helemaal geen kwestie van zich te verwijderen.

Het betekent eerder een ruime en alomvattende aanwezigheid. Als het zo niet was, zouden we de vreugde van de leerlingen niet kunnen begrijpen. Hoe zouden ze zich hebben kunnen verheugen terwijl de Heer hen verliet? En toch schrijft Lucas: "Zij vielen voor Hem op de knieën en keerden daarna in grote vreugde terug naar Jeruzalem”.

Niet alleen waren de apostelen niet treurig omdat Jezus van hen gescheiden was, ze waren zelfs vol vreugde omwille van de nieuwe volheid van Jezus’ aanwezigheid. Wat was er dan gebeurd? De leerlingen hebben die dag een diepe godsdienstige ervaring opgedaan. Ze hebben ervaren dat de Heer nu definitief bij hen is in zijn woord en met zijn Geest.

Het is zeker en vast een mysterieuzere aanwezigheid, maar ze is misschien echer dan voorheen. Zonder twijfel hebben de leerlingen zich Jezus’ woorden herinnerd: “Waar er twee of drie in mijn naam bijeen zijn, daar ben Ik in hun midden”. Op Hemelvaartsdag hebben ze die woorden heel goed begrepen: waar ook ter aarde, in gelijk welke periode, op eender welk tijdstip, weten ze nu: waar twee of meer leerlingen bijeenkomen, is Hij in hun midden. Vanaf dat ogenblik is de aanwezigheid van Jezus nog groter in ruimte en in tijd. Hij vergezelt zijn leerlingen altijd en overal. Vandaar hun grote vreugde. Niemand ter wereld kan Jezus verwijderen uit hun leven. De vreugde van de leerlingen is nu ook onze vreugde.

De hemel lijkt ver, bijna een onbereikbare droom, die ons kan bekoren met zijn schoonheid, maar die niets te maken heeft met onze concrete keuzen. Het leven op aarde lijkt een ding te zijn en dat van de hemel een ander.

De verrezen Heer Jezus verschijnt niet aan zijn leerlingen met een nieuw en volmaakt lichaam, maar met zijn eigen lichaam dat getekend is door de geschiedenis en door het geweld. De verrezen Jezus, man van de aarde en van de hemel, is geen geest. Het feit dat de verrezen Jezus zo concreet is, vormt juist de link tussen de aarde en de hemel.
De hemelvaart toont ons welke toekomst God heeft voorbestemd voor zijn kinderen. Het is de hemel die Jezus binnengetreden is om daar – zoals Hij gezegd heeft – voor ons een plaats voor te bereiden, opdat we daar mogen zijn waar ook Hij is. En Hij neemt ons al vandaag met zich mee.

De leerlingen van Jezus zien niet al hun problemen opgelost: het zijn zwakke, ongelovige, angstige mensen. Maar we kunnen wel altijd getuigen van die liefde, tot aan de uiteinden van de aarde. En we staan er niet alleen voor.  Volgende week vieren we samen Pinksteren.  Dan wordt ons de Heilige Geest gegeven, de helper die Jezus ons beloofd had. 


Laat ons vandaag bidden opdat wij ons hart zouden openen voor de Geest.  Opdat wij de woorden van Jezus goed zouden beluisteren en ernaar zouden leven.  Bidden wij ook voor al wie in nood is, voor wie op de vlucht is.  Danken wij de Heer voor de 101 Syriërs die deze week dank zij de humanitaire corridors op een veilige manier naar Europa zijn gereisd zodat ze niet de gevaarlijke overtocht langs de zee moesten maken.  Bidden wij voor al wie op de vlucht is voor oorlog en geweld.