Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

17 april 2016

Hnd 13, 14.43-52
Joh 10, 27-30

Op die zaterdag gebeurde er in de synagoge van Antiochië in Pisidië, een oude stad in Klein-Azië, wat nu Turkije is, iets wat de geschiedenis van de christelijke gemeenschap voorgoed veranderde: de Kerk verliet het jodendom.

Er waren daar twee hooggeplaatste vrome vrouwen in de synagoge en mannen die elkaar daar vaak ontmoeten; het was een vast groepje, met mensen van verschillende origine, die allen in één God geloofden, iets heel moois in ongelovig, heidens gebied.
Paulus en Barnabas kwamen naar de bijeenkomst van deze gelovigen en met hen “vrijwel de hele stad”, die naar de verkondiging van het evangelie wilde luisteren. “Bij het zien van zo’n massa volk,” schrijven de Handelingen van de apostelen, werden de joden “vervuld met jaloezie en maakten ze allerlei godslasterlijke tegenwerpingen tegen de toespraak van Paulus”.

Dit feit, ook al is het lang geleden, herhaalt zich steeds weer in de loop van de geschiedenis, al is het ook op een andere manier. De gelovigen van de synagoge van Antiochië zijn de gelovigen van elk uur, van elke generatie, die denken het evangelie al te bezitten, het al te kennen en die denken dat ze niet meer hoeven te luisteren, of die sowieso al niet meer luisteren met hun hart, omdat ze toch niet van plan zijn om te veranderen.
Wat in Antiochië gebeurde, is iets waar elke gelovige, elke kerkelijke gemeenschap voor op zijn hoede moet zijn, voor die individualistische mentaliteit, het steeds in de verf zetten van je eigen zaken.

Denken dat je de Heer al kent, dat je Hem bezit, leidt ertoe dat je je hart niet meer bekeert en de oproep negeert om elke dag je grenzen te verleggen. En zo beledig je het evangelie zelfs. Jezus en zijn evangelie volgen geeft je niet de zekerheid van ergens toe te behoren noch de rustgevende gedachte dat je uitverkoren bent.

Luisteren kost moeite en ons hart moet dringend veranderen. In het evangelie van vandaag zegt Jezus: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem; Ik ken ze en ze volgen Mij”. Trouw zijn aan de Heer betekent dat je luistert naar zijn stem en Hem elke dag volgt, waar Hij je ook brengt.

Aan wie luistert en aan wie Hem volgt – de enige manier om Hem te volgen is luisteren wanneer Hij spreekt en op weg gaan langs de straten van de wereld – belooft Hij eeuwig leven: niemand van zijn leerlingen zal verloren gaan, zegt Jezus met de zekerheid van iemand die meer macht heeft dan de dood.

Hij voegt eraan toe: “Niemand kan het ontrukken aan de hand van mijn Vader”. Hij is een goede en sterke herder, die veel om zijn schapen geeft. Het leven van hen die naar hem luisteren, ligt in de handen van God – handen die nooit vergeten en die altijd steun bieden.

Het evangelie maakt het hart van de gelovigen ruimer, omdat het de bittere wortel van het egoïstische en gewelddadige individualisme definitief uitrukt. Deze zondag nodigt de Kerk ons uit om te bidden voor de priesters en hun pastorale taak. Daar willen wij allemaal voor bidden, in het besef dat iedereen, en zij in het bijzonder, de adem van de universele liefde van het evangelie moeten beleven.