Hnd 13, 14.43-52
Joh 10, 27-30
Op die zaterdag gebeurde er in de synagoge van Antiochië in
Pisidië, een oude stad in Klein-Azië, wat nu Turkije is, iets wat de
geschiedenis van de christelijke gemeenschap voorgoed veranderde: de Kerk
verliet het jodendom.
Er waren daar twee hooggeplaatste vrome vrouwen in de
synagoge en mannen die elkaar daar vaak ontmoeten; het was een vast groepje,
met mensen van verschillende origine, die allen in één God geloofden, iets heel
moois in ongelovig, heidens gebied.
Paulus en Barnabas kwamen naar de bijeenkomst van deze
gelovigen en met hen “vrijwel de hele stad”, die naar de verkondiging van het
evangelie wilde luisteren. “Bij het zien van zo’n massa volk,” schrijven de
Handelingen van de apostelen, werden de joden “vervuld met jaloezie en maakten
ze allerlei godslasterlijke tegenwerpingen tegen de toespraak van Paulus”.
Dit feit, ook al is het lang geleden, herhaalt zich steeds
weer in de loop van de geschiedenis, al is het ook op een andere manier. De
gelovigen van de synagoge van Antiochië zijn de gelovigen van elk uur, van elke
generatie, die denken het evangelie al te bezitten, het al te kennen en die
denken dat ze niet meer hoeven te luisteren, of die sowieso al niet meer
luisteren met hun hart, omdat ze toch niet van plan zijn om te veranderen.
Wat in Antiochië gebeurde, is iets waar elke gelovige, elke
kerkelijke gemeenschap voor op zijn hoede moet zijn, voor die
individualistische mentaliteit, het steeds in de verf zetten van je eigen
zaken.
Denken dat je de Heer al kent, dat je Hem bezit, leidt
ertoe dat je je hart niet meer bekeert en de oproep negeert om elke dag je
grenzen te verleggen. En zo beledig je het evangelie zelfs. Jezus en zijn
evangelie volgen geeft je niet de zekerheid van ergens toe te behoren noch de
rustgevende gedachte dat je uitverkoren bent.
Luisteren kost moeite en ons hart moet dringend veranderen.
In het evangelie van vandaag zegt Jezus: “Mijn schapen luisteren naar mijn
stem; Ik ken ze en ze volgen Mij”. Trouw zijn aan de Heer betekent dat je
luistert naar zijn stem en Hem elke dag volgt, waar Hij je ook brengt.
Aan wie luistert en aan wie Hem volgt – de enige manier om
Hem te volgen is luisteren wanneer Hij spreekt en op weg gaan langs de straten
van de wereld – belooft Hij eeuwig leven: niemand van zijn leerlingen zal
verloren gaan, zegt Jezus met de zekerheid van iemand die meer macht heeft dan
de dood.
Hij voegt eraan toe: “Niemand kan het ontrukken aan de hand
van mijn Vader”. Hij is een goede en sterke herder, die veel om zijn schapen
geeft. Het leven van hen die naar hem luisteren, ligt in de handen van God – handen
die nooit vergeten en die altijd steun bieden.
Het evangelie maakt het hart van de gelovigen ruimer, omdat
het de bittere wortel van het egoïstische en gewelddadige individualisme
definitief uitrukt. Deze zondag nodigt de Kerk ons uit om te bidden voor de
priesters en hun pastorale taak. Daar willen wij allemaal voor bidden, in het
besef dat iedereen, en zij in het bijzonder, de adem van de universele liefde
van het evangelie moeten beleven.