Wie is Jezus?

Jes 50, 5-9

Mc 8, 27-35

Wie is die Jezus van Nazareth?  Dit is een heel belangrijke vraag.  Het was al een belangrijke vraag in de tijd van Jezus en het is nu nog altijd één van de meest belangrijke vragen die er zijn.   Al is het niet altijd een vraag die ons bezighoudt.

In het evangelie van Marcus dat we vandaag gelezen hebben, staat die vraag centraal.  Ze staat ook écht in het midden van het evangelie, in het achtste hoofdstuk van de zestien. 

Deze scène speelt zich af in Galilea, terwijl Jezus van dorp naar dorp gaat bij Caesarea van Filippus.  Deze regio lag veraf van Jeruzalem, midden in het heidens land.  Van hieruit vertrekt Jezus’ reis naar Jeruzalem. 

Vanaf dit moment spreekt Jezus openlijk met zijn leerlingen.  Hij vraagt hen eerst wie de mensen zeggen dat hij is.  En de leerlingen antwoorden: Johannes de Doper, volgens anderen Elia, en weer anderen zeggen: “Een van de profeten.”   Het is dus Jezus zelf die in het midden van het evangelie die belangrijke vraag stelt: wie ben ik?

De mensen voelen dus wel aan dat Jezus iemand bijzonder is, dat hij door God gezonden is, maar hoe juist,  dat begrijpen ze niet goed, daar blijven ze vaag over.

Daarom vraagt Jezus aan zijn leerlingen wie zij denken dat hij is.  En dan is het Petrus die als eerste openlijk antwoordt: U bent de Messias.  De Messias, de Heilige, degene die door God gezonden is om de wereld te komen redden.

En dan gebeurt er iets vreemds.  Petrus heeft juist gezegd dat Jezus de Messias is, maar Jezus zegt hen dat ze er met niemand over mogen spreken en dat Hij veel zal moeten lijden en sterven.

Petrus kan niet meer volgen, wat zegt Jezus nu allemaal?  En Petrus neemt Jezus apart en begint Hem de les te lezen.  We kunnen ons bijna voorstellen wat Petrus allemaal gezegd heeft tegen Jezus: Komaan, Jezus.  Dat kan toch niet!  Je bent onze Redder!  Hoe kan je dan zeggen dat je zal lijden en sterven?  Dat is toch niet wat een redder doet!!

 Petrus begrijpt het nog niet… Hij noemt Jezus de Messias, de Redder, maar heeft een fout idee over hoe Jezus de wereld zal redden.  Petrus denkt zoals de wereld denkt, Petrus denkt dat de wereld overwonnen zal worden met macht en kracht en geweld.  Jezus staat aan de andere kant, met een boodschap van kracht die uit het zwakke komt.  Jezus weet dat hij het Kwade zal overwinnen, dat hij de dood zal overwinnen, maar dat hij daarvoor eerst zal moeten lijden…  Daarom zegt Jezus tegen Petrus: Weg daar, achter Mij, satan, want jouw gedachten zijn niet Gods gedachten, maar die van mensen.’  

Het zijn strenge woorden, maar ze leggen wel heel goed uit waar het gevaar ligt: denken met gedachten van de mensen en niet denken met de gedachten van God.  Dat is het evangelie van de wereld: red jezelf.  Terwijl Jezus juist het omgekeerde zegt: je kan maar gered worden, als je je eigen leven wil verliezen omwille van hem.

Dat is het getuigenis van zovele martelaren over heel de wereld en doorheen de geschiedenis, mensen die ervoor kozen om –op gevaar van eigen leven- de weg van Jezus te gaan, d.w.z. kiezen voor de liefde en niet voor jezelf.

Afgelopen week ging in Tirana, de hoofdstad van Albanie, het 28^ste gebed voor de vrede door, georganiseerd door Sant Egidio.  Meer dan 300 religieuze leiders van de verschillende geloven kwamen samen om elkaar te leren kennen, om vrienden te worden en om samen naar wegen van vrede te zoeken. 

De titel van de samenkomst was: Vrede is altijd mogelijk.  Er is dus veel gesproken over de vrede,  over hoe mensen van geloof altijd moeten werken aan de vrede.  Er waren joden, moslims en christenen, boedhisten, hindu’s en andere oosterse godsdiensten…

Ze zochten naar wat hen verbindt en probeerden niet te kijken naar wat hen verdeelt.

Ze spraken ook veel over de vluchtelingen die naar Europa komen.  Er was een orthodoxe bisschop uit Syrië die vertelde over hoe zijn land kapotgemaakt is, hoe de mensen bang zijn voor hun leven en daarom op de vlucht gaan. 

Hij vroeg ons om voor zijn land en zijn mensen te bidden.  Voor wie op de vlucht gaat en de gevaarlijke weg naar Europa onderneemt. 

Wij willen deze mensen niet vergeten, wij willen hen het warme gelaat van de vriendschap van Jezus tonen.  Verschillende jongeren van Sant Egidio zijn al vaak naar Brussel geweest om te spelen met de vluchtelingenkinderen.  Om hen te tonen dat er in Europa mensen zijn die hen graag zien, die hen welkom heten, die bidden opdat er snel vrede mag komen in hun land. 

De weg van Jezus is de weg van de vriendschap, van de liefde die niet egoïstisch is maar juist de andere hoger acht dan jezelf. 

Bidden wij dat wij mogen groeien op deze weg, dat wij met heel ons leven een sterke getuige zijn van de liefde van Jezus.