zondag 12 oktober 2014

Jes 25, 6-10
Mt 22, 1-14

De Heer richt een feestmaal aan op zijn berg, met uitgelezen spijzen en belegen wijnen.  Voor altijd doet hij de dood teniet, hij wist de tranen van elk gezicht.  We hebben vandaag de droom gehoord van de grote profeet Jesaja.  Ergens anders schrijft Jesaja: Volken laten zich leiden door jouw licht, koningen door de glans van je schijnsel.

 De woorden van Jesaja waren niet enkel bedoeld voor de mensen van zijn tijd.  Ze spreken over de droom die leeft in het hart van alle mensen van elke tijd.  Velen dromen van een nieuwe toekomst.  De profeet zegt dat het feestmaal al klaar is, want het is de Heer die het heeft voorbereid.  Het leven, de vrede, de broederlijkheid bestaan al, het is de Heer zelf die ze aan ons gegeven heeft.  Waarom denken wij dan dat we nooit helemaal vrede zullen kennen?  Waarom geloven wij dan niet dat alle mensen ooit broeders zullen zijn?   

 Het echte probleem is dat wij de uitnodiging van de Heer niet aanvaarden.  Een uitnodiging om op weg te gaan, naar die berg om deel te nemen aan het feestmaal van de vrede. 

 Wij zijn te druk bezig met onze eigen zaken, wij houden geen rekening met deze uitnodiging .   Meer nog, we denken dat ze niet zo belangrijk is.  Dat deze uitnodiging niet écht tot vrede kan leiden. 

 De parabel over het bruiloftsfeest, die Jezus aan zijn leerlingen vertelde, legt ons dit uit.  De Heer nodigt iedereen uit voor Zijn feestmaal: maar de mensen negeren deze uitnodiging.  De ene moet naar zijn akker, de andere naar zijn handel.  Ze hadden allemaal van alles anders te doen.  Ze hadden allemaal van alles te doen voor zichzelf.  Wanneer wij enkel bezig zijn met onze eigen zaken, staan we veraf van de weg naar vrede.  Allemaal hebben ze iets anders te doen.  Sommigen worden zelfs gewelddadig tegenover degene die de uitnodiging overbrengt. 

 Wanneer mensen veraf zijn van de liefde van God, worden ze gewelddadig.  Dan verhard hun hart, ze denken enkel aan zichzelf en de andere is geen broer meer maar een vijand.

Maar de Heer geeft het niet op.  Hij stuurt zijn dienaren opnieuw uit en hij hernieuwt zijn uitnodiging.  Het is zoals het evangelie zelf, dat ons week na week toespreekt, dat ons uitnodigt voor het feestmaal van de Heer.  Dat ons uitlegt hoe wij het koninkrijk van God kunnen binnengaan.

Maar deze keer stuurt hij zijn dienaren naar de straten en de pleinen.  En de dienaren nodigen iedereen uit die ze tegenkomen, de goede en de slechten.  Het maakt voor de Heer precies niet uit wie er naar het feestmaal komt, als ze maar komen.  In die feestzaal zijn niet alleen de goeden en rechtvaardigen, iedereen is er. 

Jezus bevestigt dat iedereen is uitgenodigd, wat je ook gedaan hebt, welke fouten je ook gemaakt hebt.  Iedereen is uitgenodigd, of je het nu verdiend of niet.

Het enige wat écht telt, is dat je je kleedt met een ‘bruiloftskleed’.  Want wie zich niet kleedt met dit bruiloftskleed, wordt eruit gegooid.  Maar wat is dat bruiloftskleed dan?  Bedoelt Jezus dat enkel degenen met mooi kleren mogen blijven?  Nee, het bruiloftskleed is de liefde van God.  Die liefde die over ons wordt uitgegoten om onze zonden en fouten te bedekken.  Die liefde van God is de liefde voor élke broer en zus, voor iedereen die wij ontmoeten, vooral voor de armen en de zwakken.

In het boek Apocalyps of Openbaring horen we: Hierna zag ik dit: een onafzienbare menigte, die niet te tellen was, uit alle landen en volken, van elke stam en taal. In het wit gekleed en met palmtakken in hun hand stonden ze voor de troon en voor het lam.

Deze menigte, gekleed in het wit, zijn de mensen die de uitnodiging aanvaarden, die op het bruiloftsfeest van de Heer zijn en die zich laten kleden met zijn liefde.  Het zijn in de eerste plaats de martelaren, zoals Romero of William.  Mensen die omwille van hun geloof hun leven hebben gegeven.  Het zijn de heiligen, zoals pater Damiaan of paus Johannes Paulus II die met hun leven een voorbeeld zijn geweest voor zovelen. 

Maar wij mogen nooit vergeten dat ieder van ons is uitgenodigd aan het feestmaal van de Heer.  Maar hoe zullen wij antwoorden?  Zullen wij ingaan op de uitnodiging of hebben wij iets anders te doen?  En wanneer we gaan, zijn we dan gekleed met het witte kleed van de liefde van God?

Bidden wij tot de Heer, want het gebed is de eerste manier om dit kleed aan te trekken.  Bidden wij voor onszelf, dat we zouden leven in die liefde van God voor iedereen.  Bidden wij voor onze stad en heel de wereld: dat de mensen dichter bij God zouden komen, zodat ze minder agressief en gewelddadig zouden zijn.  Bidden wij voor het einde van elke oorlog, bidden wij voor vrede voor de wereld.