zondag 31 augustus 2014

Jer 20, 7-9
Mt 16, 21-27

Beste vrienden,

Op het einde van de vakantie horen we dit evangelie waarin Jezus spreekt over zijn lijden en dood.  Dit is de eerste aankondiging van het lijden van Jezus.  Het is de aankondiging van zijn dood.  Maar ook van zijn verrijzenis op de derde dag.

Maar de leerlingen luisteren niet echt goed naar de woorden van Jezus, zoals wel vaker gebeurt, zoals ook bij ons gebeurt.  Ze horen enkel wat ze willen horen.  Petrus neemt Jezus apart en wijst hem terecht.  Hij wordt boos op Jezus en wil hem uit het hoofd praten om naar Jeruzalem te gaan.  God verhoede het, Heer! Dat zal u zeker niet gebeuren!’  Petrus doet dit zeker met de beste bedoelingen.  Hij wil niet dat zijn vriend en meester lijdt.  En al zeker niet dat hij sterft.  Hij denkt dat Jezus beter zijn plannen veranderd en dat er een manier moet zijn om dit lijden niet mee te maken.

Petrus bedoelt het zeker goed, maar hij begrijpt het niet.  Hij heeft niet goed naar Jezus geluisterd, hij heeft niet begrepen dat Jezus moet lijden en sterven voor ons, opdat hij zou kunnen verrijzen en de dood overwinnen.  Dat is de wil van God, dat is het uiterste teken van Gods liefde voor de mensen.  Dat Hij Zijn enige zoon in de wereld heeft gezonden, ook als dat de mensen Hem niet aanvaarden en willen vernietigen. 

Petrus en de  andere leerlingen denken zoals de wereld, denken zoals wij ook vaak denken: Red toch jezelf, denk toch eerst aan jezelf.   Daarom zegt Jezus tegen Petrus: Ga terug, achter mij, Satan! Je zou me nog van de goede weg afbrengen. Je denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat de mensen willen.’

Jezus draait zich om en kijkt niet langer naar Petrus.  Niet zoals hij naar hem kijkt in de hof van olijven, wanneer Petrus Jezus verraadt.  Dan draait Jezus zich om en kijkt Petrus aan.  En dan begrijpt Petrus zijn kleinheid en zijn fouten en dan bekeert hij zich.

In het begin van het openbare leven van Jezus heeft Satan hem al op de proef gesteld.  Hij heeft hem al van zijn weg proberen af te brengen door hem alle macht en alle koninkrijken ter wereld aan te bieden, als Jezus alleen maar zich zou afkeren van de Heer en Satan zou dienen. 

Dit is de weg van de leerlingen.  Jezus zegt het duidelijk: Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en mij volgen.  Deze woorden klinken ons hard in de oren maar het is de enige manier om ons te bevrijden van de gevangenis van een leven voor onszelf, van onze gewoontes en manieren van denken die altijd dezelfde zijn.

Jezus leert ons om niet aan onszelf te denken, om niet ‘ons eigen vel te redden’.  Hij leert ons dat de echte bevrijding de vriendschap is, waardoor we ons leven binden aan de anderen.  Vriendschap en broederlijkheid zijn dé manier om te ontsnappen aan een triestig leven dat enkel draait om onszelf.

Volgende week start in Antwerpen Peace is the Future.  Drie dagen van dialoog, van vriendschap tussen verschillende godsdiensten, van elkaar beter leren kennen en samen de weg van de vrede te kiezen. 

Paus Johannes Paulus II heeft dit in 1986 voor het eerst georganiseerd.  Hij begreep hoe belangrijk het was dat mensen van verschillende geloven elkaar ontmoeten en leren kennen.  Sant Egidio heeft dit werk overgenomen en trouw jaar na jaar in een andere stad deze ontmoeting georganiseerd.

Het is een manier om niet zoals de wereld te zijn, die negatief denkt en zegt dat oorlog vaak onvermijdelijk is.  De leerlingen van Jezus geloven in de vrede, geloven in de dialoog.  Geloven dat je met iedereen kan praten, zelfs als iemand helemaal anders is dan jijzelf. Dat heeft Jezus ons zelf voorgedaan. 

Bidden wij dan voor de vredesontmoeting in Antwerpen, dat ze veel vruchten mag dragen.  Bidden wij voor het einde van alle geweld en oorlog.  Bidden wij voor al wie op de vlucht is, voor wie ontvoerd is, voor wie ver van huis moet leven.