Mt 13, 1-23
Beste
vrienden,
Het evangelie vertelt dat Jezus zich aan de
oever van het meer van Galilea bevindt.
Er komen zoveel mensen rondom hem staan dat hij in een bootje stapt
zodat iedereen hem beter zou kunnen zien en horen.
Jezus vertelt een belangrijke parabel. Jezus vertelt wel vaker parabels maar nu legt hij ook zelf zijn parabel uit. Het verhaal is duidelijk: wanneer je luistert naar het evangelie kan je vruchten voorbrengen. De zaaier zaait overal, hij kiest niet op voorhand zijn terrein uit. Hij zaait overal, ook op plaatsen waar er niets kan groeien. Maar enkel die zaadjes die in goede grond vallen, brengen vrucht voort.
Die zaaier
is geen berekend mens, die eerst onderzoekt en afweegt of het wel de moeite
loont om te zaaien. Hij lijkt zelf
vertrouwen te hebben in de gronden die niets voortbrengen: rotsachtige grond,
distels…
Die grond
dat zijn de mensen. Dat zijn wij, dat is
ons hart. Maar we moeten niet denken dat
er goede mensen zijn die dus het woord horen en ernaar luisteren en dat er
andere mensen zijn die de distels of de stenen voorstellen.
Nee,
ieder van ons is soms goede grond. Soms
luisteren we écht naar de woorden van Jezus en laten we ons hart raken. En dan merken we dat we in staat zijn om
goede dingen te doen, om met veel liefde naar de anderen te gaan, om minder aan
onszelf te denken.
Maar
op andere momenten zijn er distels op onze grond. We maken ons druk om kleine, onbelangrijke
dingen, we zijn egoïstisch, we bekommeren ons alleen om onszelf. Of ons hart kan rotsgrond zijn waartussen het
zaad valt. Dan horen we de woorden van
Jezus wel en hier in de kerk zijn we enthousiast. Maar als we buitenwandelen zijn we het alweer
vergeten en zijn we gewoon weer wie we waren toen we binnenkwamen. Het woord raakt ons hart niet écht. We veranderen er niet door.
Of het
zaad valt op de weg, we hebben het zelfs niet gehoord, we waren in gedachten
met andere dingen bezig, de vogels pikten het weg voor we ernaar geluisterd
hadden…
Ieder
van ons is die verschillende gronden. Op
sommige dagen zijn we wat meer goede grond en op sommige andere dagen zijn er
meer distels of stenen. Één ding is
zeker: we hebben nood aan die zaaier die zaad strooit, anders kan er sowieso
niets groeien!! Het woord van de Heer is
een geschenk voor ons leven. Het maakt
ons mooiere mensen omdat we minder voor onszelf leven en meer voor de
anderen.
Wij
mogen dit kleine zaadje niet misprijzen.
Wij kijken vaak op naar dure dingen en denken dat die het waardevolst
zijn in ons leven. Dat is niet zo. Dit kleine zaadje kan een grote boom
worden. Het kan ons mensen maken die
grote dingen doen, die de wereld écht kunnen veranderen.
Bidden
wij dan dat wij ons hart zouden openen voor het woord van de Heer. Bidden wij voor alle christenen, ook diegenen
die het moeilijk hebben omdat ze vervolgd worden. Bidden wij voor onze moslimvrienden die nu
hun ramadan vieren (een tijd met meer aandacht voor hun heilige boek en voor de
armen). Bidden wij voor al wie op de
vlucht is.