Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

zondag 1 juni 2014

Hand. 1, 1-11
Mt 28, 16-20

Beste vrienden,

Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken?  De vraag van de twee mannen in witte kledij verrast de leerlingen.  Ze waren vol verdriet en ongeloof over wat er met Jezus gebeurd was, hoe hij gemarteld en gestorven was, verlaten door iedereen.

De hemel van de leerlingen was echt leeg, ze leken geen toekomst te hebben.  Die hemel waar de leerlingen naar keken, was niet de hemel van de Schrift, niet de toekomst zoals Jezus hen had beschreven. 

Het was een gesloten hemel, waar de stem van God niet gehoord werd.  Dit geldt ook voor ons wanneer wij naar de hemel kijken en denken al te weten wat we zullen zien.  Wanneer we niet kijken met een open blik, maar met een blik die denkt alles al te begrijpen.  Dan blijft de hemel gesloten, dan kunnen we het nieuwe niet  zien dat al aan het kiemen is.

Het woord van God doet ons wegkijken van onszelf, van de hemel die wij al kennen of denken te kennen.  Het woord van God nodigt ons uit om naar de hemel van Jezus te kijken, niet naar onze eigen lege hemel.

Hemelvaart zegt ons dat de hemel niet meer leeg kan zijn, want Jezus is daar en hij komt van daar terug naar ons.   Hij komt naar ons terug op dezelfde manier waarop hij is heengegaan. 

Wij kunnen Jezus niet meer zien, maar dat betekent niet dat hij niet meer bij ons is.  Hij heeft ons beloofd dat hij bij ons zou zijn, alle dagen tot het einde.  Hij is bij ons wanneer twee of drie eensgezind in Zijn Naam bidden.  We kunnen Hem herkennen in elke arme en zwakke die we ontmoeten. 

Dat is het mysterie van Hemelvaart.  Jezus heeft zich niet van de wereld verwijderd.  Hij is niet langer op een beperkte manier bij een kleine groep leerlingen.  Hij is ons allemaal nabij, nabij al zijn leerlingen verspreid over de hele wereld.

Dat is Hemelvaart, de engel die ons uitnodigt om Jezus te volgen waar hij ter wereld zichtbaar is, in de armen en zwakken.  Tegelijkertijd worden wij uitgenodigd om Jezus zelf zichtbaar te maken, in de liefde die wij onder mekaar beleven (want zo zullen allen zien dat jullie mijn leerlingen zijn, zei Jezus, als je de liefde onder mekaar bewaart) en in de liefde en dienstbaarheid die wij betonen aan alle armen en zwakken van deze wereld.

Dat is wat paus Franciscus ons voorleeft, dat is wat de gemeenschap van Sant Egidio ons leert.  Wij kunnen Jezus niet vinden als wij de armen niet opzoeken.  Wij moeten dus onze eigen kleine hemel laten vallen en met de ogen van de Schrift kijken. 

Hemelvaart betekent dat er geen hoop kleine hemeltjes naast mekaar bestaan, maar één enkele hemel, die van God.  Het is die hemel die ons allemaal verzameld als één unieke familie, de familie van God.

Bidden wij dan dat we niet langer naar onze kleine hemel zouden staren die we denken al te kennen.  Bidden wij voor alle volkeren die in oorlog leven, die angst hebben voor de toekomst.  Bidden wij voor alle eenzame bejaarden en alle mensen die denken geen toekomst te hebben. 

Bidden wij ook voor onszelf, dat wij betere vrienden van elkaar en van de armen zouden worden, dat wij écht luisteren naar de woorden van Jezus om zo betere mensen te worden waar anderen op kunnen steunen.