Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

Pinksteren

Hand. 2, 1-11
Joh 20, 19-23

Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. 50 dagen zijn voorbijgegaan sinds Pasen en honderdtwintig leerlingen (de twaalf, samen met een groep leerlingen en Maria en de andere vrouwen) waren samengekomen in het cenakel, zoals hun gewoonte was. 

Van de olijfberg waren ze teruggekeerd naar de stad en ze waren samengekomen in die zaal op die bovenverdieping, waar ze elkaar gewoonlijk zagen om te bidden en samen te zijn.  Het was de zaal van het Cenakel, die Jezus had gekozen voor het laatste avondmaal.

In diezelfde zaal was de verrezen Jezus verschenen aan de leerlingen en had hij hen de tekenen van de nagels van het kruis getoond.   Het cenakel was de eerste thuis van de leerlingen na Pasen.   Vandaag nog wordt die plaats, die bovenzaal, vereerd in Jeruzalem omdat het het eerste huis van de gemeenschap van christenen was.  Paus Franciscus vierde er tijdens zijn bedevaart in Jeruzalem de eucharistie.  Hij zei dat het cenakel de plaats was van de dienstbaarheid, omdat daar de voetwassing had plaatsgevonden.  Hij noemde het een plaats van vriendschap omdat Jezus daar zijn leerlingen niet langer dienaars maar vrienden noemde.  Maar het was tegelijkertijd een plaats van verraad omdat Judas daar mee aan tafel zat, een plaats van verdeeldheid en broederlijkheid.  Een plaats waar de nieuwe familie van de Kerk ontstond, gebouwd op Jezus en met Maria als moeder, zei de paus.

Maar de leerlingen hadden uit schrik de deuren van die zaal gesloten.  Ze waren bang voor het oordeel van de mensen, ze dachten dat ze te klein of te zwak waren om over Jezus te getuigen. 

Ons cenakel is deze kapel waar we elke zondag komen luisteren naar het woord van de Heer, ons cenakel is het huis van Sant Egidio, waar we de armen beter leren kennen en vrienden worden van elkaar. 

Maar het volstaat niet om met een klein groepje in je cenakel te blijven zitten met de deuren gesloten!  We moeten naar buiten gaan.

Pinksteren is een gebeurtenis die alles verandert in het leven van de leerlingen.  Er gebeurt vanalles, zowel binnen als buiten het cenakel:  Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.

Het was een soort van aardbeving die in heel Jeruzalem te voelen was.  Daarom verzamelden zich een groep mensen rond het cenakel.   Maar de mensen hadden snel door dat hier meer aan de hand was dan een gewone aardbeving.   De leerlingen en de vrouwen hadden een innerlijke aardbevind beleefd, een aardbevind van het hart. 

De opsomming van al die verschillende volkeren Parten, Meden en Elamieten….. betekent alle volkeren van over heel de wereld.  Na Pinksteren spreken de leerlingen tot het hart van al deze mensen en iedereen kan hen verstaan!  Ze zijn niet langer bang, hun cenakel is niet langer gesloten.  Vanaf die dag van Pinksteren geeft de Heilige Geest kracht aan de leerlingen zodat ze tot de uiteinden van de aarde getuigen over Gods grote daden, over de liefde voor de armen en de zwakken.

De Heilige Geest maakt de leerlingen tot dragers van Jezus.  Wie de Heilige Geest ontvangt, draagt Jezus in zijn hart.  Pinksteren maakt het onmogelijke mogelijk.  Pinksteren is dringend.  De leerlingen kunnen meteen spreken tot iedereen, meteen.  Niet na een paar maanden…

Het is inderdaad dringend om over de liefde van Jezus voor de armen te spreken.  Het is dringend om die bejaarde te bezoeken die eenzaam is, het is dringend om te bidden voor vrede in de wereld.

Er zijn teveel mensen alleen, teveel bejaarden zonder bezoek, teveel daklozen, teveel vluchtelingen.

Pinsteren toont ons dat je naar buiten kan gaan en kan leren spreken.  Niet over onszelf spreken maar over de grote werken van God.  Dat is wat de apostelen hebben gedaan.  Spreken over de grote werken van God.  Het eerste grote werk van God is het gebed.  Het gebed van ieder is belangrijk.  Wij moeten beter leren bidden, ons gebed verzorgen.

 De grote werken van God zijn de genezing van de zieken, de vrede in de wereld brengen, de kleinen en zwakken op de eerste plaats zetten.

Met Pinksteren breekt een tijd van enthousiasme aan!  Het doet ons opnieuw de kracht en de vreugde vinden om bij Jezus te zijn, om Jezus in ons te dragen en om aan iedereen de vreugde te tonen van een leerling van Jezus te zijn.